อาลัย มะปิน วศิน เหลืองแจ่ม ศิษย์รัก หนุ่มบัณฑิต มศว ถูกโจรฆ่าปาดคอหวังชิงทรัพย์

สมาชิกเวบไซต์พันทิป คุณอุรุเวลา ได้โพสท์ไว้อาลัย ศิษย์ มวศ  บัณฑิตที่ที่โดนฆ่าชิงไอโฟน ด้วยความอาลัยต่อการจากไป ของ มะปิน วศิน เหลืองแจ่ม ศิษย์รัก โดยโพสท์ไว้ดังนี้ 

จากข่าว ตร.คาดหนุ่มบัณฑิต มศว ถูกโจรฆ่าปาดคอหวังชิงทรัพย์ แต่มีการต่อสู้ขัดขืน

         จากกรณีนายวศิน เหลืองแจ่ม อายุ 26 ปี บัณฑิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ (มศว) ถูกคนร้ายใช้อาวุธมีดแทงเข้าที่บริเวณด้านหลังและปาดลำคอจนเสียชีวิต ก่อนคนร้ายจะวิ่งไปซ้อนท้ายจักรยายนต์ที่จอดรออยู่หลบหนีไป โดยเหตุเกิดเมื่อช่วงกลางดึกวันที่ 4 ม.ค.ที่ผ่านมา บริเวณปากซอยสุคนธสวัสดิ์ 27 แขวงลาดพร้าว เขตลาดพร้าว กทม. ตามที่เสนอข่าวไปแล้วนั้น
       
       ความคืบหน้าล่าสุดวันนี้ (5 ม.ค.) เวลา 10.30 น. ที่ สน.โคกคราม พล.ต.ท.ศานิตย์ มหถาวร ผบช.น. เดินทางมาประชุมความคืบหน้าคดีดังกล่าวร่วมกับ พ.ต.อ.สราวุธ จินดาคำ รอง ผบก.น.2 รรท.ผกก.สน.โคกคราม พ.ต.ท.สุวรรณ ผลอินทร์ รอง ผกก.(สอบสวน) สน.โคกคราม พ.ต.ท.ทัสสุมิ ยอดประทุมวัน รอง ผกก.สส.สน.โคกคราม พ.ต.ท.เกรียงศักดิ์ ช่วยวงศ์ สว.สส.สน.โคกคราม เเละเจ้าหน้าที่ฝ่ายสืบสวน สน.โคกคราม
       

       ต่อมาภายหลังการประชุมนานกว่า 1 ชั่วโมง พล.ต.ท.ศานิตย์เปิดเผยว่า ภายหลังจากการสอบปากคำพยานบุคคลและตรวจสอบกล้องวงจรปิดในบริเวณที่เกิดเหตุรวมถึงพื้นที่ใกล้เคียง เจ้าหน้าที่ตำรวจให้น้ำหนักพฤติการณ์คนร้ายที่ก่อเหตุเพื่อประสงค์ต่อทรัพย์ ซึ่งทรัพย์สินในตัวผู้ตายที่หายไปคือโทรศัพท์มือถือไอโฟน 6 แต่สาเหตุถึงขั้นต้องฆ่ากันจนเสียชีวิตเพราะผู้ตายมีการต่อสู้ขัดขืนกับคนร้าย ขณะเดียวกัน จากการตรวจสอบประวัติผู้ตายหลังจากที่ผู้ตายเรียนจบได้มาทำงานเป็นพนักงานโหลดกระเป๋าของสายการบินแห่งหนึ่ง กระทั่งเมื่อเดือน พ.ย. 2559 ได้ออกมาทำธุรกิจเกี่ยวกับเว็บไซต์ร่วมกับพื่อน จากการสอบถามบิดา มารดาและญาติยังไม่พบความขัดแย้งใดๆ แต่เจ้าหน้าที่ตำรวจยังไม่ตัดประเด็นอื่นทิ้ง
       
       ส่วนคนร้ายที่ก่อเหตุมีความชัดเจนแล้วว่ามีด้วยกันสองคน โดยใช้จักรยานยต์แบบผู้ชายไม่ติดเเผ่นป้ายทะเบียนเป็นพาหนะ ทั้งนี้ได้มอบหมายให้เจ้าหน้าที่ตำรวจ สน.โคกคราม รวบรวมพยานหลักฐานเพื่อไปขออำนาจศาลอาญาอนุมัติหมายจับผู้ต้องหาตามภาพจากกล้องวงจรปิดภายในบ่ายวันนี้
       
       อย่างไรก็ตาม ภายหลังการประชุมเสร็จสิ้น พล.ต.ท.ศานิตย์ได้ลงพื้นที่ตรวจจุดเกิดเหตุอีกครั้ง ก่อนกำชับให้เจ้าหน้าที่ชุดสืบสวนสอบสวนเร่งดำเนินการติดตามจับกุมตัวคนร้ายทั้ง 2 รายที่ร่วมก่อเหตุมาดำเนินคดีโดยเร็ว


อาลัย มะปิน วศิน เหลืองแจ่ม ศิษย์รัก

ไม่ได้เจอกันมานานแล้ว
แต่ไม่แคล้วได้ข่าวน่าใจหาย
เป็นข่าวเศร้ายิ่งกว่าข่าวทุกราย
หลับให้สบายอย่าอาวรณ์

มะปินเป็นนิสิตที่ดีมาก
ใครลำบากจะช่วยไม่หยุดหย่อน
บางครั้งช่วยงานเพื่อนไม่ยอมนอน
จะเมื่อก่อนหรือเมื่อไหนก็เหมือนเดิม

เป็นคนที่รักเพื่อนในรุ่นมาก
เพื่อนจะยากจะจนคอยช่วยเสริม
มีน้ำใจให้ทุกคนเป็นทุนเดิม
ทุกวันเพิ่มความดีมีน้ำใจ

ช่วยงานในสโมสรนิสิต
มีแต่มิตรไมตรีจะหาไหน
เสียสละทุกอย่างไม่ว่าเรื่องใด
ปิดทองหลังพระไซร้ก็หลายครั้ง

เป็นคนดีที่ดีจริงและยิ่งใหญ่
ชอบช่วยคนทั่วไปให้มีหวัง
อายุน้อยแค่นี้มีพลัง
จิตอาสาทุกครั้งไม่เกี่ยงงอน

ชอบช่วยเหลือสังคมอุดมช่วย
จะจนรวยช่วยหมดไม่เคยถอน
ไม่เคยบ่นหรือว่าใครในทุกตอน
คืออาภรณ์ดังเพชรสะเก็ดงาม

หลับให้สบายนะครับอย่าเป็นห่วง
ใจทุกดวงให้มะปินจงอร่าม
สู่สุคติปรากฏและงดงาม
ให้คุณงามความดีส่งผลบุญ.

เรื่องสั้นอาลัยมะปิน วศิน เหลืองแจ่ม (ดัดแปลงจากเรื่องจริง)

วันนั้นผมยุ่งจนลืมนัดเด็กมาช่วยงาน ขณะที่กำลังยุ่งๆอยู่ มะปินก็เดินเข้ามาในห้อง

"อ้าวจารย์ ยังไม่กลับอีกเหรอ ดึกแล้วนะ"

"ยังอ่ะ เอกสารยังจัดไม่เสร็จเลย พรุ่งนี้มีงานแต่เช้า"

มะปินหันรีหันขวาง "แล้วพวกสโมไปไหนกันหมดอ่ะ"

ผมตอบเขา "เห็นเตรียมค่ายกันอยู่ ผมไม่อยากกวน"

"งั้นผมช่วยนะ" มะปินนั่งลงช่วยแบบไม่ต้องคิด

"จะไหวเหรอ เห็นเพิ่งซ้อมกีฬามา" ผมถามด้วยความเป็นห่วง

"ไหวครับ ผมยังหนุ่มอยู่นะ จารย์เอากองนั้นมาให้ผมเถอะ"

ผมส่งเอกสารกองโตให้เขา

"ทำไมรองคณบดีต้องมาทำอะไรอย่างนี้ด้วย"

"งานมันล้นอ่ะ ก็ต้องช่วยๆกัน จะสั่งอย่างเดียวไมไ่ด้หรอก"

มะปินเงียบไปพักนึงก่อนจะพูดต่อ "ได้ข่าวว่าจารย์จะลาเรียนเอกเหรอ"

"ใช่ มหาลัยไม่ยืดหยุ่นอีกแล้วล่ะ"

ผมถามบ้าง "แล้วมะปินล่ะ จบแล้วจะเรียนต่อเลยไหม"

มะปินทำท่าคิด "ยังไม่แน่ครับ สองจิตสองใจ"

เงียบสักพักเขาก็พูดต่อ "แต่ผมก็มีความฝันนะจารย์ ผมอยากจะเรียนทางด้านการบินต่อ หรือเป็นนักบินเลยก็ได้"

"อย่างนี้ก็ต้องเริ่มวางแผนแล้วสิ"

"ผมอยากบินไปหลายๆที่ ผมว่าเป็นนักบินนี่สนุกดีนะ รายได้ดี จะได้เลี้ยงพ่อแม่ได้อ่ะครับ"

ผมยิ้มให้เขา "คิดดีนี่ ถ้าคิดอะไรก็ต้องรีบทำนะ ต้องค่อยๆวางแผนไป อย่าหยุดคิด อย่าหยุดฝัน เดี๋ยวเราก็ทำได้เองแหละ"

ดึกแล้ว มะปินช่วยผมจัดเอกสารจนเสร็จ

"ขอบคุณมากนะมะปิน ถ้าไม่ได้มะปินช่วย ผมคงแย่"

"ไม่เป็นไรครับจารย์ จารย์ก็ช่วยน้องๆ ผมก็ช่วยจารย์ ทำอะไรได้ก็ทำๆกันไป"

พอออกจากห้อง ผมล็อคห้องเสร็จ เราก็เดินออกจากมหาวิทยาลัย

"คืนนี้เงียบจังครับจารย์"

เขาเงียบไปสักพักก็พูดต่อ "จารย์จบเอกแล้วจะมาสอนต่อรึเปล่าครับ"

"ก็น่าจะเป็นอย่างนั้น"

"อืม ก็คงอีกนานเลย"

พอถึงประตูมหาวิทยาลัย เราต้องเดินไปคนละทาง มะปินยกมือไหว้ผม

"ไปก่อนนะจารย์ แล้วค่อยเจอกันใหม่"

ผมรับไหว้ "วันนี้ขอบใจมากนะ ไมไ่ด้มะปินมาช่วย ผมคงแย่เลย"

"ไม่เป็นไรครับจารย์ ผมไปก่อนนะ"

"โชคดี แล้วเจอกัน"

หลังจากวันนั้น เราก็ยังไม่ได้เจอกันอีกเลย

หลับให้สบายนะครับมะปิน.

ขอให้ไปสู่สุคคตินะครับ ของแสดงความเสียใจต่อครอบครัวและมิตรสหาย หวังว่าทางเจ้าหน้าที่จะจัดการขั้นเด็ดขาดต่อคนร้ายนะครับ โหดเหี้ยมมากครับ