Richard Farley ผมจะทำให้คุณรักผมให้ได้

 
 

 
ริชาร์ด เวดลีย์ (Richard Farley)
 
ริชาร์ด เวดลีย์ ฟาร์ลีย์ เกิดเมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม 1948 ในฐานทัพอากาศแลกแลนด์ (Lackland Air Force Base)
พ่อของเขาเป็นช่างเครื่องบินในกองทัพอากาศ และแม่ของเขาเป็นแม่บ้าน พวกเขามีลูกหกคน ส่วนริชาร์ดเป็นลูกคนโต  ครอบครัวของริชาร์ดย้ายที่อยู่บ่อยครั้ง ก่อนที่จะปักหลักในเปตาลูมา  รัฐแคลิฟอร์เนีย เวลานั้นริชาร์ดอายุได้ 8 ขวบพอดี

อาจเป็นเพราะว่ามีลูกมาก ทำให้พ่อแม่ไม่ค่อยใส่ใจเขามากนัก ทำให้ริชาร์ดค่อนข้างน้อยใจและต้องการความรักยิ่งกว่าใคร
แต่อย่างไรก็ตามในช่วงวัยเด็กและวัยรุ่นที่ผ่านมา ริชาร์ดเป็นเด็กที่เงียบๆ ออกไปทางเรียบร้อย มีมารยาท ไม่สูบบุหรี่
ไม่ใช้สารเสพติด และชอบงานอดิเรกจำพวกเล่นปิงปอง หมากรุก ถ่ายภาพ  ในโรงเรียนมัธยมเขาเก่งวิชาคณิตศาสตร์และเคมี 
เขาจบศึกษาจาก 61 จาก 520 ของนักเรียนมัธยมทั้งหมด

เพื่อนบ้านและเพื่อนร่วมชั้นและพี่น้องได้ลงความเห็นว่าเขาเป็นชายหนุ่มที่มารยาทดี และไม่มีท่าทีของคนชอบความรุนแรงแม้แต่น้อยริชาร์ดจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมในปี 1966 และเข้าเรียนที่วิทยาลัยชุมชนซานตาโรซ่า (Santa Rosa Community College) แต่ก็ออกหลังจากนั้นหนึ่งปี และเข้าร่วมกองทัพเรือสหรัฐ

 

ซึ่งเขาใช้ชีวิตเป็นทหารนานถึงสิบปี หลังจากถอนตัวออกมาโดยสมัครใจในปี 1977 เขาก็ซื้อบ้าน เริ่มฝึกฝนเป็นช่างอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ แล้วเข้ามาทำงานเป็นช่างซอฟแวร์ที่ ESL รับเหมาป้องกันภัย (a defense contractor ) ในซัลนีเวล รัฐแคลิฟอร์เนีย

 

 
จนถึงปี 1984 ริชาร์ด ฟาร์ลีย์ได้รับการประเมินผลปฏิบัติงานใน ESL ผลคือเขาได้รับคะแนนสูง ไล่ตั้งแต่ ร้อยละ 99, ร้อยละ 96,
ร้อยละ 96.5 และร้อยละ 96 ริชาร์ดมีเพื่อนร่วมงานค่อนข้างน้อย เพราะเขาค่อนข้างเป็นคนหยิ่ง และน่าเบื่อ ชอบคุยโวเกี่ยวกับ
งานอดิเรกสะสมปืน และความแม่นปืนของเขา แต่โดยภาพรวมแล้วเขาค่อนข้างทำงานดี

แต่ทั้งหมดมีอันต้องเปลี่ยนไป จากการมาถึงของ ลอร่า แบล็ค


ในฤดูร้อนของปี 1984 ริชาร์ดได้รับการแนะนำรู้จักพนักงานคนใหม่ ชื่อลอร่า แบล็ค เธออายุ 22 ปี  ผมดำ ตัวเล็กกะทัดรัด เก่งกีฬา พูดเก่ง แข็งแรง สวยสมาร์ท ทำงานเป็นวิศวกรไฟฟ้า แน่นอนด้วยความสวยของเธอทำให้ริชาร์ดตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น หากแต่สำหรับลอร่าแล้วมันคือฝันร้าย และไม่ใช่ฝันร้ายธรรมดา มันเป็นฝันร้ายที่ยาวนานถึง 4 ปี!!

ลอร่า แบล็ค เป็นสาวสวยที่มีความทะเยอทะยานจากเวอร์จิเนีย เธอจากบ้านเพื่อทำงานไฟฟ้าในแคลิฟอร์เนีย ซึ่งที่สำนักงานนั้น
เธอก็ได้รู้จักเพื่อนร่วมงานชื่อริชาร์ด ฟาร์ลีย์ ซึ่งเขาหลงความงามของเธอ เขามักพยายามตีสนิทเธอเมื่อมีโอกาส เป็นต้นว่า
ชวนรับประทานอาหารกลางวัน ชวนเธอไปเที่ยว แต่เธอมักปฏิเสธเขาอย่างโดยที่ไม่ได้นึกชอบเขาเลยแม้แต่น้อย

แต่ริชาร์ดไม่ได้ยอมอะไรง่ายๆ แม้ว่าลอร่าจะปฏิเสธเขาก็ตาม เขายังคงคิดว่าหากเขาตื้อเธอมากๆสักวันเธออาจรู้สึกชอบเขา
ความรักริชาร์ดนานวันเริ่มกลายความหมกมุ่น กลายเป็นคลั่งรัก

จากความรัก แอบมอง เขาก็ได้กลายเป็นพวกหมกมุ่นและได้กลายเป็นสตอล์กเกอร์ ตามตื้อ   ตามติดชีวิตของลอร่าทุกเรื่อง
เขาให้ของขวัญ จดหมายรัก และขนมเอาไว้บนโต๊ะทำงานของเธอแทบทุกวัน แม้เขาพยายามตีสนิทชวนลอร่าไปข้างนอก
เธอปฏิเสธทุกครั้งเพียงใดเขาก็ไม่ลดละ เขาส่งจดมหายมากขึ้นเฉลี่ยแล้วเขาส่งหนึ่งสัปดาห์ต่อหนึ่งฉบับ (สามปีครึ่ง เขาส่งถึง
200 ฉบับอย่างต่อเนื่อง) และเริ่มเข้าไปยุ่งชีวิตของเธอมากขึ้น โดยเขาแอบขโมยไฟล์บุคลากรที่ถูกเก็บไว้ความเป็นลับ
เพียงแค่เขาอยากรู้จักกับเธอมากขึ้น

ริชาร์ดตามติดลอร่าแทบทุกวัน หากเธอหายไป เขาแทบคลั่ง มีอยู่ครั้งหนึ่งเมื่อเดือนธันวาคม 1984 ลอร่าลาไปเยี่ยมพ่อแม่
ของเธอในเวอร์จิเนีย  เมื่อเขารู้เรื่อง เขาก็เขียนจดหมายรักส่งเธอที่เวอร์จิเนียเลยทีเดียว

ริชาร์ดมักจะขับรถผ่านหน้าบ้านของเธอในเวลากลางคืน แล้วเขามักโทรศัพท์ไปหาเธอทุกเวลา แม้ว่าปลายสายนั้นจะไม่มีการตอบรับใดๆเวลาเธอไปไหน เขาก็จะตามเธอไปทุกที่ เช่นหากเธอไปแอโรบิกเขาก็แอบไปอยู่ใกล้ๆแถวๆนั้น

การสตอล์กเกอร์ ของริชาร์ดเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ เขาอยากใกล้เธอแม้สักนิดก็ยังดี เขาแอบสืบที่อยู่ของเธอ เธอพักอยู่บังกะโลซานโฮเซ่ เขาถึงกับแอบลงชื่อเป็นผู้หญิงเพื่อให้ได้อาศัยอยู่ใกล้ๆกับเธอทีเดียวกัน ต่อมาเธอก็ย้ายที่อยู่ไปอพาร์ตเมนต์เขาก็ตามไปเช่าอยู่ใกล้ๆกัน รวมแล้วลอร่าย้ายที่อยู่สามครั้ง ริชาร์ดก็ตามหาเธอได้ทุกครั้ง

อย่างไรก็ตามแม้ว่าสตรองเกอร์ เธออย่างหนัก แต่ในที่ทำงานเขาก็พยายามทำตัวเป็นปกติ พยายามพูดสุภาพอ่อนโยนต่อลอร่า
และพยายามชวนลอร่าไปกับเขา แต่เธอก็ปฏิเสธเหมือนเดิม และนั้นเองทำให้เขาสตอรองเกอร์หนักกว่าเดิมสองเท่า โทรศัพท์คุกคามบ่อยขึ้น ส่งของขวัญมากขึ้น ผ่านหน้าบ้านเธอบ่อยครั้งขึ้น แม้ว่าเพื่อนร่วมงานจะพยายามพูดคุยให้ริชาร์ดเลิกสะกดรอยตาม แต่เขาปฏิเสธ อีกทั้งยังตอบสนองท้าทายว่าหากเขาเลิก เขาจะใช้ความรุนแรงใส่ทุกคนที่ขัดขวางเขา  และนั้นเองทำให้ลอร่าสิ้นสุดความอดทน ในเดือนตุลาคม 1985 เธอไปพึ่งแผนกทรัพยากรมนุษย์เพื่อขอความช่วยเหลือ

ในระหว่างการประชุมครั้งแรก ทรัพย์กรมนุษย์ได้นัดริชาร์ดมาทำข้อตกลงให้หยุดส่งจดหมายและของขวัญให้ลอร่า อีกทั้งอย่าตามไปบ้านของเธอ ห้ามใช้คอมพิวเตอร์ในทำงานของเธอ

แต่อย่างไรก็ตามในเดือนธันวาคม 1985 นิสัยเก่าของริชาร์ดก็กลับมาอีกครั้ง ซึ่งทรัพยากรมนุษย์พยายามที่จะเตือนริชาร์ดอีกครั้ง
และอีกครั้งในเดือนมกราคมปี 1986 และทุกครั้งจะมีลายลักษณ์อักษรมาให้ริชาร์ดเพื่อเตือนว่าหากเขาไม่หยุดทำ เขาอาจถูกลงโทษด้วยการไล่ออก

ฤดูใบไม้ผลิพฤษภาคม 1986 ริชาร์ดเริ่มขู่พนักงาน ESL และประสิทธิภาพการทำงานของเขาเริ่มลดลง และแล้วเองทำให้ความอดทนผู้เกี่ยวข้องกังวลความปลอดภัยของลอร่าและคนงานคนอื่นๆ สิ้นสุดลง ผลคือบริษัทเลิกจ้างริชาร์ดอย่างเป็นทางการ 
และจัดการไล่ริชาร์ดไปพ้นๆ หากแต่ลริชาร์ดยังคงเขียนจดหมายถึงลอร่าแม้ว่าเขาจะถูกไล่ออกแล้วก็ตาม และจดหมายเริ่ม
มีความก้าวร้าว รุนแรง อันตรายมากขึ้น

แม้จะถูกไล่ออก แต่ริชาร์ดก็ยังคงสะกดรอยลอร่า ซึ่งเขาใช้เวลาซ่อมอยู่รอบลานจอดรถของ ESL รอที่ลอร่าจะออกมา ในฤดูร้อน 1986 ฟาร์เลย์ เริ่มคบกับผู้หญิงคนหนึ่ง นอกจากนี้เขายังมีปัญหาทางด้านการเงิน เขาสูญเสียบ้านของเขาและเครื่อคอมพิวเตอร์ของเขา และเป็นหนี้มากกว่า 20,000 ดอลลาร์ จากภาษีย้อนหลัง

แต่นั้นไม่ได้ทำให้เขายุติการสะกดรอยรบกวนลอร่าแต่อย่างใด..!!!

 

ในเดือนพฤศจิกายน 1987 ริชาร์ดเขียนจดหมายถึงลอร่าว่า “แม้คุณจะทำให้ผมต้องออกจากงาน จนผมไม่สามารถจ่ายภาษีกว่าสี่หมื่นดอลลาร์ได้ จนโดนนึดกบ้านไป...แต่ผมก็ยังชอบคุณ ทำไมคุณถึงไม่สนใจผม”

จดหมายอีกฉบับหนึ่งเขาบอกว่าเขาไม่ต้องการจะฆ่าเธอ เพราะเขาอยากให้เธอมีชีวิตอยู่ต่อเพื่อเสียใจที่ไม่สนใจความโรแมนติกของเขา ต่อมาลอร่าได้พบจดหมายของริชาร์ดในรถของเธอ ในนั้นมีกุญแจอพาร์เมนท์สำรองของเธอแนบมาด้วย และนั้นเองทำให้ลอร่าหวาดกลัวอย่างหนักถึงภัยคุกคารม เขาเลยขอความช่วยเหลือจากทนายความทนายของลอร่าได้ขอให้ศาลช่วย ซึ่งวันที่ 8 กุมภาพันธ์ 1988 ริชาร์ดถูกศาลสั่งให้จำคุกชั่วคราว และก่อนที่จะถึงวันขัง เขาจะต้องอยู่ห่างจากลอร่า 300 เมตร และห้ามติดต่อกับเธอไม่ว่าจะเป็นรูปแบบใดๆ ทั้งสิ้น

และนั้นเองทำให้ริชาร์ดไม่สามารถควบคุมอารมณ์โกรธของเขา ซึ่งสะสมมาจากการที่ลอร่าปฏิเสธเขาหลายครั้ง เขาโกรธคนนอกทียุ่งกับความรักของเขาที่มีต่อเธอ ทำให้เขาไม่สมปรารถนา เขาจึงมีแผนที่จะแก้แค้น

วันที่ 9 กุมภาพันธ์เขาใช้เงินมากกว่า 2,000 ดอลลาร์ ซื้อปืนหลายแบบ ไม่ว่าจะเป็น ปืนลูกซองกึ่งอัตโนมัติ พร้อมอาวุธอื่นๆ และอุปกรณ์ อื่นอีกจำนวนมากมาย พร้อมกับกระสุน 3,000 นัด แม้ว่าเขามีปัญหาเรื่องการเงิน แต่เงินจำนวนนี้ทำให้เขาได้สิ่งที่ต้องการเพียงพอแล้ว เขาติดต่อทนายของลอร่า โดยบอกว่าอย่ามายุ่งความรักของเขา นอกจากนี้เขายังส่งแกคเกจไปให้ทนายความของลอร่าโดยอ้างว่าเขากับลอร่ามีความสัมพันธ์ลับกัน

ก่อนจะถึงวันศาลนัดวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 1988 วันที่ 16 กุมภาพันธ์ ริชาร์ดได้ขับรถบ้านเช่าตรงไปยัง ESL เวลานั้นเขาสวมชุดเครื่องแบบทหาร พร้อมแถบใส่ลูกปืนพาดคล้องไหล่ ถุงมือหนังสีดำ และผ้าพันคอรอบศีรษะ และที่ใส่ที่อุดหูเอาไว้ด้วย

ริชาร์ดอ้างว่าตอนแรกเขาตั้งใจที่จะรอลอร่าออกจากงาน เพื่อที่เขาจะหว่านล้อม ให้เธอยกเลิกคำสั่งห้าม ถ้าเธอปฏิเสธเขาก็จะฆ่าตัวตาย หากแต่เมื่อถึง 3 โมง ริชาร์ดก็เริ่มทนไม่ไหว เขาติดอาวุธด้วยตัวเอง และปืนหลายกระบอกราวกับไปทำสงคราม ไม่ว่าจะเป็นลูกซองกึ่งอัตโนมัติ, ปืนไรเฟิลรูเกอร์ M-77 .22-250, ปืนลูกซอง มอสเบิร์ก 12-gauge, ปืนพก .22 WMR, ปืนสมิธ  & เวสสัน .357, ปืนบราวน์นิ่ง.380 ACP และปืนมิธ  & เวสสัน 9 มม

นอกจากนี้เขายังซุกมีดในเข็มขัดของเขา พร้อมระเบิดควัน ภาชนะบรรจุเบนซิน และจากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังทางเข้าของ ESL

และเมื่อเขามาถึงลานจอดรถ ESL ของสำนักงานของนายจ้างเก่าของเขา เขาก็เริ่มเปิดฉากนองเลือด เขายิงและฆ่าเหยื่อรายแรกคือ ลอว์เรนซ์ เคน ผู้เชี่ยวชาญด้านการประมวลผลอายุ 43 ปี  จากนั้นเขาก็เดินเข้ามาใกล้ประตูทางเข้าอาคารและ ยิงประตู กับโยนระเบิดทำลายกระจกรักษาความปลอดภัย จากนั้นก็มุ่งตรงไปสำนักงานของลอร่า ระหว่างทางริชาร์ดกราดยิงพนักงานคนอื่นที่อยู่ใกล้ ริชาร์ดฆ่าคนถึงสี่คน ด้วยปืนลูกซองอัตโนมัติของเขา ส่วนคนที่บาดเจ็บและยังไม่ถูกยิงต่างพยายามหาที่หลบกำบังหนี เพื่อเอาชีวิตรอดกันอย่างสุดชีวิต

ริชาร์ด เดินไปที่สำนักงานที่ลอร่าอยู่ เวลานั้นเธอพยายามปกป้องตัวเองสุดฤทธิ์ ด้วยการล็อกประตูในห้องสำนักงานของเธอ
แต่มันก็ไร้ประโยชน์ เขาใช้ปืนยิงที่ล็อกประตูจนพังประตูเข้ามา เขาตรงมายิงไปที่ลอร่า นัดแรกพลาด แต่นัดที่สองนั้นที่ไหล่
ของเธอบาดเจ็บ ริชาร์ดคงคิดว่าลอร่าตายแล้ว เขาจึงเดินออกไป ซึ่งลอร่าแม้จะเสียเลือดมากแต่เธอก็รอดมาได้

เมื่อเขาออกจากห้องก็พบที่หน้าอาคารมีเจ้าหน้าที่ตำรวจ และหน่วยสวาทปิดล้อมเต็มไปหมด แต่กระนั้นเขายังไม่ยอมแพ้ จึงย้ายห้องเพื่อป้องกันซุ่มยิง SWAT และพยายามยิงขู่เพื่อไม่ให้บุกเข้ามา ในขณะเดียวกันเมื่อลอร่าได้คืนสติ และแม้ว่าเธอจะเลือดออกมาก แต่ก็ยังพอมีแรงที่จะซ่อนตัวจากริชาร์ด เหมือนผู้รอดชีวิตคนอื่นๆ

ริชาร์ดพยายามเจรจาต่อรองตัวประกัน การปิดล้อมยาวนานถึงห้าชั่วโมง ในที่สุดลอร่าและผู้รอดชีวิตก็สามารถหนีออกมาได้
ส่วนริชาร์ดยอมจำนน หลังจากที่เขาขอแซนวิสและเครื่องดื่มจากร้านอาหารโตโก

เมื่อสำรวจความเสียหาย ก็พบว่ามีเหยื่อถึง 7 คนที่ถูกริชาร์ดฆ่า ประกอบด้วย อเรนซ์ เจ. เคน อายุ 46, เวยน์ “บัดดี้ วิลเลียมส์ จูเนียร์ อายุ 23 ปี, โรนัลด์ จี. ดาวนี่ อายุ  36 ปี, โจเซฟ ลอว์ เรซิลวา อายุ 43 ปี, เกล็นด้า มอริตซ์ อายุ 27, โรนิลด์ สตีเว่น รีด อายุ 26 และเฮเลน ลามพาร์ทเนอร์: อายุ 49 ปี และผู้บาดเจ็บ 4 คนรวมทั้ง ลอร่า แบล็ค

ลอร่าแม้ว่าจะรอดชีวิต แต่เธอก็ถูกนำตัวไปรักษาโรงพยาบาลเป็นเวลาสิบเก้าวัน เธอยังคงทำงานให้บริษัทตามเดิม ในขณะเดียวกันแม้ว่าริชาร์ดจะอยู่ห้องขังแต่เขายังเขียนจดหมายถึงเธออีกครั้ง เนื้อหาจดหมายเขียนว่าเธอได้รับรางวัลจากเขาแล้ว

ระหว่างการพิจารณาคดี ริชาร์ดได้ใช้วิธีการบอกวาสิ่งที่เขาทำนั้นไม่ใช่สิ่งที่ผิด เขาอ้างว่าไม่ได้วางแผนฆ่า เพียงแค่อยากต้องการเรียกร้องความสนใจจากลอร่าเท่านั้น และหากเธอไม่สนใจเขาจะฆ่าตัวตายต่อหน้าเธอ ทนายความของเขาก็แก้ต่างว่าริชาร์ดไม่ใช่คนบ้าเถื่อน ชอบความรุนแรง หรือมีประวัติอาชญากรเลยแม้แต่น้อย  หากแต่เพราะการตัดสินใจเพียงชั่ววูบ และถูกความโกรธครอบงำจิตใจทำให้ก่อคดีดังกล่าว

แต่อย่างไรก็ตาม คำแก้ตัวว่าริชาร์ดก่อเหตุเพราะอารมณ์ชั่ววูบนั้นถูกคัดค้าน เพราะว่าริชาร์ดมีพฤติกรรมสะกดรอยลอร่ามานาน
อีกทั้งยังเขียนจดหมายขู่ฆ่า ซื้อปืนลูกซองและอาวุธตั้งแต่สัปดาห์ก่อน หลักฐานเหล่านี้บ่บอกได้เป็นอย่างดีถึงการไตร่ตรอง
ล่วงหน้าของริชาร์ด

คณะลูกขุนพบว่าเขามีความผิดทุกกล่าวหา และวันที่ 17 กรกฏาคม 1992  ริชาร์ด ฟาร์ลีย์มีความผิดฆาตกรรมคน 7 คน
และผู้พิพากษาตัดสินให้เขาประหารชีวิต วันที่ 2 กรกฏาคม 2009 ศาลฏีกาแคลิฟอร์เนียได้ปฏิเสธอุธรณ์โทษประหารชีวิตขอริชาร์ด  ทุกวันนี้ริชาร์ดยังคงอยู่แดนประหารในเรือนจำซานเควนติน

ต่อมาเรื่องราวของริชาร์ด กับลอร่าถูกสร้างเป็นภาพยนตร์ ภายใต้ชื่อ “I Can Make You Love Me” ในปี 1993
แม้ว่าฝันร้ายอันน่าทึ่งของลอร่า แบล็ค ได้สิ้นสุดลงแล้วไปนานแล้วก็ตาม หากฝันร้ายที่เพื่อนร่วมงานของเธอต้องเสียชีวิตลงก็ยังคงอยู่ สุดท้ายการก่ออาชญากรรมอันชั่วร้ายของริชาร์ด ยังคงเป็นที่จดจำอย่างไม่เสื่อมคลาย