เป็นที่ตัวเรา หรือ มันเป็นแค่อาการของคนถูกทิ้ง{เกย์}

เป็นที่ตัวเรา หรือ เป็นแค่อาการแรกๆของคนถูกทิ้ง  

คือหลังจากที่โดนทิ้งวันที่  23.10.60  ณ ปัจจุบัน 09.11.60   17 วัน  กับอีก 2 ชม.  

- คือ 10 วันแรกไม่เอาอ่ะไรเลยจริงๆ มั่วแต่นั่งคิดว่าจ่ะอยู่ยังไงจ่ะอยู่ไปทำไม ร้องให้ทุกวัน ยิ่งเวลาที่ได้อยู่คนเดียวหรือยิ่งได้ยินเสียงเพลงน้ำตาจ่ะไหลออกมาโดยอัตราโนมัติ  เม่อรอยซึ้มไปหมด แต่ หลังจาก 10 วัน ก็เริ่มเปลี่ยนความคิดตัวเองมาอีกนิดนึง เลยพยายามบอกตัวเองว่า ถ้าหากเขาไม่รักเราก็ให้เราหันมารักตัวเองส่ะก่อน เพราะถ้าหากเราไม่หัดรักตัวเองส่ะก่อน แล้วเราจ่ะไปรักใครได้  ก็พยายามปลอบตัวเองตลอด แต่สิ่งที่ยังเป็นอยู่ตอนนี้คือ  ภาพทุกอย่างวันเวลาดีดีทุกอย่าง สิ่งที่เขาทำให้เรา คือมันก็มากมายพอสมควร เลยทำให้ใจเรารู้สึกผิดไปอีก ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงตลอด ยิ่งนับวันก็ยิ่งคิดถึง  บางครั้งมีกะวนกะวาย คือเราแค่อยากคุยกับเขา แต่เราไม่สามารถติดต่อเขาได้เลย   แค่อยากถามสาระทุกสุขดิบ  หรือ ????????.......  อยากได้เขากลับคืนมา  สับสนกับใจตัวเองเหมือนกัน     เฮ้อ  ???!!!!!!!!!    ตามอารมณ์ตัวเองไม่ถูก

#บางครั้งก็คิดถึงบางครั้งก็อยากมีใครสักคนเดินเข้ามาในชีวิต  แต่หายากจัง

#สรุปคืออารมณ์ผมมันแปรปรวนไปหมดแล้วอ่าคับ