เกย์คู่แท้ อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่สมัยกที่การรักร่วมเพศถือเป็นเรื่องผิดกฏหมาย

ตั้งแต่ช่วงวิกฤตเอดส์จนถึงการแต่งงานอย่างถูกต้องตามกฏหมาย PERCY STEVEN วัย 78 ปีและ ROGER LOCKYER วัย 89 ปี ผ่านมันมาหมดแล้วด้วยกัน

เราพบกันเมื่อปลายเดือนกุมภาพันธ์ปีพ. ศ. 2509 ระหว่างมื้อกลางวันในวันอาทิตย์ จัดโดยเพื่อนที่เราทั้งคู่ต่างรู้จัก ตอนนั้นผมเป็นนักแสดงในขณะที่ Roger เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย – เป็นสองอาชีพที่ต้องอดทนมาก เพื่อนของโรเจอร์ซึ่งเป็นนักวิจารณ์เพลงได้พบผมโดยบังเอิญตอนที่ผมอยู่ในช่วงว่างๆ และเขาก็คิดว่าผมน่าจะไปได้ดีกับกับโรเจอร์ แต่มันไม่ได้เป็นรักแรกพบ อย่างน้อยไม่ก็ไม่ใช่สำหรับผม สำหรับโรเจอร์ รู้ตั้งแต่แรกพบว่าผมจะเป็นคนที่เขาใช้ชีวิตด้วย ผมพึ่งทำใจได้กับความสัมพันธ์ที่ไม่ได้มีความสุขเท่าไหร่และยังไม่อยากจะเข้าไปเริ่มจริงจังกับใครใหม่ ในความเป็นจริงตอนนั้น ผมกำลังคิดว่าจะกลับไปที่แอฟริกาใต้

อย่างไรก็ตามการมีโรเจอร์อยู่ในชีวิตค่อยๆเปลี่ยนความคิดของผมและมันใช้เวลาไม่นานที่เขาจะโน้มน้าวให้ผมรู้ว่าเราเหมาะสมกันและเขาเป็นคนที่ผมกำลังมองหา ผมตัดสินใจไม่กลับไปที่แอฟริกาใต้และเราได้เจอกันมากขึ้นเรื่อยๆก่อนที่จะเข้าอยู่บ้านด้วยกัน โรเจอร์เป็นคนแรกและคนเดียวที่เป็นคู่ชีวิตเกย์ของผม ถึงแม้ว่าเราจะมีปัญหาบ้างเป็นครั้งคราว แต่โดยทั่วไปแล้วเรามีความสุขด้วยกันมา 51 ปีแล้ว

ROGER: เรามีเรื่องที่ไม่ดีอย่างหนึ่งที่เพอร์ซี่ทิ้งผมไปจริงๆและนั่นก็เป็นเรื่องที่ร้ายแรงมาก แต่โชคดีที่เขาจากไปเพียงไม่กี่สัปดาห์และตัดสินใจว่าเขาไม่ชอบคนที่เขาไปด้วยใกล้เคียงเท่ากับที่เขาชอบผม เขากลับมาและตั้งแต่นั้นมามันก็ตรงไปตรงมาและมหัศจรรย์

PERCY: เมื่อเราย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกัน ไม่มีการคัดค้านตามกฎหมายใด ๆ กับชายสองคนที่อยู่ร่วมชายคาเดียวกัน แต่ความสัมพันธ์ทางเพศระหว่างพวกเขาถูกห้ามและก่อให้เกิดความผิดทางอาญา ต่อมาในปี พ.ศ. 2510 รัฐสภาได้เปลี่ยนกฎหมายและอนุญาตให้ชายสองคนที่อายุเกิน 21 ปีมีความสัมพันธ์ทางเพศกันได้

แต่ถ้ามีส่วนเกี่ยวข้องมากกว่าสองคน กิจกรรมทางเพศในเพศเดียวกันก็เป็นความผิดทางอาญาที่ร้ายแรง ส่วนหนึ่งของกฎหมายนี้ถูกโต้แย้งในศาลสิทธิมนุษยชนแห่งสหภาพยุโรปในปีพ. ศ. 2543 ในความเป็นจริงผู้ชายหลายคนถูกดำเนินคดีและบางคนถูกส่งเข้าคุกและคนอื่น ๆ พากันหลบหนีด้วยวิธีต่างๆและหลีกเลี่ยงความสัมพันธ์โดยสิ้นเชิง

ROGER: เพอร์ซี่และผมรู้สึกประหลาดใจที่ความสัมพันธ์ของเราถูกเชื่อมั่นขนาดไหนจากเพื่อนบ้านที่ไม่ได้เป็นเกย์ของเรา พวกเขารู้อย่างชัดเจนว่าเราเป็นอะไรกัน แต่ก็ไม่เคยพูดถึงเพราะเป็นเรื่องที่ผิดกฎหมาย แม้ว่าจะเป็นเรื่องที่ถูกกฎหมายแล้วก็ตาม พวกเขาก็ไม่เคยเอามาเป็นประเด็นสำคัญ ที่ที่ผมโตมาการรักร่วมเพศเป็นเรื่องที่ต้องห้ามอย่างมาก ผมไม่เคยพูดคุยกับพ่อแม่ของผมและผมก็ไม่คิดว่าพวกเขาจะรู้จักสิ่งที่ผมกำลังพูดถึง เพอร์ซี่ก็เหมือนกัน เขาอยู่ในแอฟริกาใต้และมันจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลยที่จะพูดถึงเรื่องนี้กับพ่อแม่ของเขา

เช่นเดียวกับผม เขาคิดว่าชีวิตทางเพศของเขาคือสำหรับเขา [เท่านั้นที่จะรู้] ไม่ใช่สำหรับคนอื่น ตอนที่ผมอยู่ที่ลอนดอนก่อนที่ผมจะได้พบกับ Percy มีคลับและผับเกย์มากมายหลายแห่ง สิ่งแรกที่คุณต้องตรวจสอบก็คือทางออกเพื่อเวลามีการจู่โจมจากตำรวจคุณจะรู้ว่าออกทางไหน มองย้อนกลับไปมันค่อนข้างน่าตื่นเต้นเหมือนกันสำหรับ: การหลบตำรวจและทำผิดกฎหมาย ผมค่อนข้างสนุกกับมัน มันเพิ่มการให้ลำดับของความสุขกับชีวิต แต่ในทางกลับกันเรารู้ว่าหนึ่งหรือสองคนที่จบลงในคุก

PERCY: การเติบโตขึ้นในแอฟริกาใต้ที่กฎหมายเป็นเช่นเดียวกับในประเทศอังกฤษ ผมได้ใช้ชีวิตเกย์ แต่ก็ต้องระวังการติดตามจากตำรวจและโรเจอร์ก็ทำแบบเดียวกันในอังกฤษ ไม่เคยเกิดขึ้นกับเราเลยว่าเรื่องที่ต้องห้ามนี้จะถูกนำออกสู่สาธารณะในเวลากลางวันและทัศนคติผู้คนจะเปลี่ยนไป

ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะใช้ชีวิตแบบเกย์ก่อนปีพ. ศ. 2510 แต่เรามีเพื่อนเกย์หลายคนที่เราเคยสังสรรค์และเรามีเครือข่ายผับ บาร์ใต้ดิน ร้านกาแฟที่เป็นมิตรกับเกย์ นอกจากนี้เรายังมีเพื่อนหลายคนที่ไม่ได้เป็นเกย์ แต่พวกเขารู้ดีว่าความสัมพันธ์ของเราเป็นอย่างไร แต่รู้สึกว่าพวกเขาไม่สามารถยอมรับอย่างเปิดเผยเรื่องนี้ได้จนกว่ากฎหมายจะมีการเปลี่ยนแปลง

ROGER: วิกฤติโรคเอดส์ในช่วงทศวรรษที่ 1980 เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากมาก แต่ก็โชคดีที่เพอร์ซี่กับฉันก็ไม่ลำบาก ในคราวเดียวคนที่เรารู้จักก็ลดลงเช่นแมลงวัน เมื่อตื่นขึ้นมาตอนเช้าคุณสงสัยว่าเพื่อนของคุณคนไหนจะตายในช่วง 24 ชั่วโมงก่อนหน้านี้ ผมคิดว่าน่าจะเป็นช่วงที่แย่ที่สุดที่เราเคยผ่านมาและมันเปลี่ยนทัศนคติของผู้คน ผู้คนค่อยๆกลายเป็นมิตรกับเกย์มากขึ้นและการเปลี่ยนแปลงนี้ก็ถูกต้อง มันทำให้เกิดอะไรขึ้นสำหรับความเป็นเกย์อย่างมาก

ก่อนหน้านี้เราก็มองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับความก้าวหน้าที่เราทำ เอดส์ดูเหมือนจะยืนยันอคติที่เลวร้ายที่สุดเกี่ยวกับพฤติกรรมเกย์ แน่นอนว่าคนไม่เป็นเกย์ก็ยังประพฤติตนในแฟชั่นที่เป็นอันตรายมากได้ แต่ก็มักถูกทำให้ยุ่งเหยิงกับคนที่เป็นเกย์ ครั้งหนึ่งเราก็หมดหวังและคิดว่า “มันคงไม่ทำให้ดี ไม่ชัดเจนขึ้นไปกว่านี้ได้อีก” มันน่าพิศวงถึงขอบเขตที่มันกระจายไป ถ้าไม่ใช่เพราะโรคเอดส์ ผมคิดว่าการแต่งงานสำหรับเกย์อาจไม่เกิดขึ้นเลย ตอนที่เราได้พบกันครั้งแรกเราไม่เคยเชื่อเลยว่าความสัมพันธ์แบบรักร่วมเพศจะได้รับการยอมรับจากรัฐ

PERCY: เราโชคดีที่ไม่ได้เจอปัญหาใด ๆ จากกฎหมายหรือควมกลัว ความเกลียดชัง แต่แน่นอนลอนดอนเป็นสถานที่ที่ง่ายกว่าที่จะอาศัยอยู่ในฐานะคนที่เป็นเกย์มากกว่าในต่างจังหวัด – และแน่นอนง่ายกว่าในชนบทที่มีการเพ่งเล็งมาก จนถึงปีพ. ศ. 2548 เมื่อรัฐบาลแบลร์เปิดตัวการยอมรับของความสัมพันธ์ (civil partnerships)แล้วสถานการณ์ก็เริ่มเปลี่ยนไปจริงๆ

เราเป็นคู่แรกในลอนดอนและเป็นคู่แรกในประเทศที่เป็นคู่ที่อยู่ด้วยกันมีการยอมรับทางกฎหมายแต่ไม่ได้จดทะเบียน แปดปีต่อมาหลังจากการแต่งงานของเพศเดียวกันได้รับการรับรองในเดือนมีนาคม 2013 เราได้เปลี่ยนจากการเป็นหุ้นส่วนทางแพ่งมาเป็นการแต่งงาน

ROGER: เราประหลาดใจเมื่อโทนี่แบลร์ประกาศเรื่องหุ้นส่วนทางแพ่ง แต่เราอาสาที่จะทำ เป็นเรื่องให้การรับรู้ว่าความสัมพันธ์ของเราก็ดีเท่าคนอื่น วิธีที่ดีที่สุดในการรักษาความสัมพันธ์อันยาวนานและมีความสุขคือการต้องการอยู่ในความสัมพันธ์อันยาวนานและมีความสุข! ช่วยได้มากถ้าคุณพบคนอื่นที่น่าสนใจมาก ซึ่งแน่นอนเกิดขึ้นกับพบในกรณีของเพอร์ซี่ – เขาเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลา แต่เราก็มีหลายๆอย่างที่ชอบเหมือนกันเป็นอย่างมาก

ผมได้เรียนรู้ค่อนข้างเร็ว ถ้าคุณต้องการความสัมพันธ์ที่มั่นคง คุณจะต้องไม่ดูถูกสิ่งเร้าต่างๆที่เป็นไปได้ที่จะเข้ามา เราได้ประพฤติไม่ดีต่อกันเป็นครั้งคราวและผมก็ยังคงคิดกับตัวเองว่า “มันไม่คุ้มเลยกับการต้องเสียความสัมพันธ์อันยอดเยี่ยมนี้ไปกับสิ่งที่ไม่มีคุณค่า สิ่งเล็กน้อยคือสิ่งเล็กน้อย เรื่องใหญ่คือความสัมพันธ์และตราบเท่าที่เราให้ความสำคัญกับสิ่งนี้ เราจะไม่สนใจกับรายละเอียดปลีกย่อยใด ๆ”