เล่าเรื่องผี

เรื่องมีอยู่ว่า...เราย้ายมาทำงานที่พัทยา#เราทำงานเป็นเชฟที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในเมืองพัทยา#ตอนที่ย้ายมาใหม่ๆเราไม่ค่อยจะมีเงินเช่าห้องดีๆอยู่เราเลยตัดสินใจไปเช่าห้องแบบแบ่งให้เช่า คือข้างร่างเค้าจะทำเป็นบาร์ ข้างบนจะแบ่งเป็นห้องเล็กๆให้คนเช่าอยู่ ราคาค่าเช่าก็ตกเดือนละพันห้าร้อยบาทน้ำไฟฟรี เราเห็นว่ามันถูกดีเราเลยไปเช่าอยู่ คืนแรกไม่มีอะไรเกิดขึ้นรึอาจจะเพราะเราทำงานเหนื่อยก็ไม่รู้นะ คืนแรกหลับสบาย แต่คืนที่สอง....ความสยองก็เข้ามา!เราเลิกงานเที่ยงคืนกลับถึงห้องก็อาบน้ำกำลังจะนอน แต่ยังไม่หลับเพราะเสียงเพลงที่บาร์มันดังขึ้นมาข้างบนเบาๆเราเลยนอนเล่นมือถือ เล่นไปซักพักเราได้ยินเสียงเล็บขูดกับฝาห้อง ( เค้าใช้ไม้อัดมาแบ่งเป็นห้องๆเพื่อให้คนเช่า )เสียงขูดฝาห้องเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆซักพักก็มีเสียงรองเท้าส้นสูงเดินไปเดินมา เราคิดว่าสงสัยจะมีคนมาเช่าห้องข้างๆเรามั้ง เราก็เล่นมือถือต่อไม่ได้คิดอะไ่ร จนตีสองบาร์ปิดเพลงทุกอย่างเงียบสบง มีเพียงเสียงเล็บที่ขูดฝาห้อง!เสียงนี้กลับมาอีกแล้ว เราพยายามจะไม่คิดและเริ่มพยายามจะหลับตา ทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองหลับ ยิ่งดึกเสียงเดินไปเดินมายิ่งดังขึ้นเรื่อยๆเสียงเดินพร้อมกับเสียงเล็บขูดข้างฝาห้องเราเริ่มจะไม่ไหวแล้ว เราเริ่มสวดมนต์ทำจิตใจให้สงบ เสียงเดินและเสียงเล็บเริ่มค่อยๆหายไป!ในใจก็คิดว่าใช่แน่แล้วเจอดีเข้าให้แล้วเอเอ้ย!เราเผลอหลับไปตอนใหนไม่รู้ รู้สึกตัวอีกทีเหมือนมีเสียงเด็กมาเรียก พี่ๆตื่นๆไม่ไปทำงานหรอ?เสียงเรียกแววๆในหู เราสะดุ้งตื่นนอน เช้าแล้วนี่เรารีบอาบน้ำไปทำงาน(เช้าของเราคือเที่ยงวันนะ ) วันนั้นทั้งวันเราคิดแต่เรื่องเดียวคิดกลับไปกลับมาว่าสิ่งที่เราได้ยินมันคือเสียงคนข้างห้องหรือเสียงอะไรกันแน่?!?คืนนี้เราต้องได้รับคำตอบให้ได้ เลิกงานกลับถึงห้องเที่ยงคืนกว่าๆเรารีบอาบน้ำรีบเข้าห้องนอน เราหยิบมือมาเล่นเกมเสียงเพลงจากบาร์ดังมาเบาๆเราเล่นเกมในใจก็คิดว่าอย่ามีอะไรผิดปกติอีกเลย ตีสองผ่านไปเสียงเพลงเงียบลงเสียงปิดประตูบาร์ดังขึ้นนั้นแสดงว่าตอนนี้จะมีแค่เราเท่านั้น(ลืมบอกค่ะว่าทั้งตึกมีเราอาศัยอยู่แค่คนเดียวห้องอื่นๆยังไม่มีคนมาเช่า)ทุกอย่างเงียบสงบ!เสียงเล็บขูดกับฝาห้องก็ดังขึ้นทีนี้เราขนลุกสิ ในใจก็คิดว่าจะมาทำไมเรากลัวนะ!ความคิดหยุดลงทันใดนั้น!เสียงหัวเราะก็ดังขึ้นข้างหูเรา มันเป็นเสียงที่เย็นเยือก ขนหัวเราตั้งแบบไม่ได้นัดหมาย ใช่แระชัวร์เลยสิ่งที่เราคิดถูกหมดทุกอย่างเสียงเดินที่ได้ยินเสียงเล็บที่ขูดไปกับข้างฝาเราได้คิดไปเอง และทุกครั้งที่ได้ยินเราจะยังไม่หลับ จะมีก็แค่เสียงเด็กมาปลุกตอนเที่ยงๆเท่านั้นที่ได้ยินตอนหลับ เราไปทำงานตามปกติทำทุกอย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จบวันนึงเราไม่สบายเป็นไข้ปวดหัวมากเรากึ่งหลับกึ่งตื่น สายตาเราก็ไปสบตาคู่นึง เป็นผู้หญิงผมยาวๆใส่ชุดเก่าๆลอยอยู่บนเพดาน เค้าลอยลงมาๆจนตัวเราจะติดกันอยู่แล้ว สายตาเราจองมองกันและกันพลันเราก็พูดขึ้นว่า"พี่ๆอย่ามาหลอกหนูเลยวันนี้หนูไม่สบายปวดหัวมากหนูกลัว เราพูดจบมือของเธอก็มาแตะที่หัวเรา อาการปวดหัวเราหายไปเฉยๆและเธอก็หายไปต่อหน้าต่อตาเรา เราหลับทั้งๆที่กลัวจนแทบสิ้นสติ ตื่นอีกทีก็เช้าของอีกวัน อาการปวดหัสตัวร้อนก็หายไปเรารียไปใส่บาตรระลึกถึงเธอผู้นั้นให้ได้บุญที่เราทำในวันนี้ เรากลับห้องมาด้วยจิตใจกล้าหาญมากขึ้น เอาความกลัวทิ้งไปให้หมดเท้าเราก้าวขึ้นบันใดที่ละก้าวๆเสียงเหมือนมีคนเดินตามมาทีละขั้นบันใด ตอนนี้ความกลัวหมดไปแล้วเหลือแต่คำสัญญาสงบการหลอกหลอน เราพูดขึ้นดังๆว่า "เรามาจากต่างจังหวัดเราไม่มีที่ไปเราขออยู่อาศัยหลับนอนโปรดอย่าได้มาเบียดเบียนกันเลยให้ต่างคนต่างอยู่ถ้าอยากหลอกก็ขอให้มาในรูปแบบของเสียงอย่ามาให้เห็นเป็นตัวเลย เราจะมั่นทำบุญไปให้ เริ่มคืนนี้นะขอบคุณค่ะ #เราอาศัยอยู่ที่นั้นยาวนานถึงห้าเดือนเต็มๆ#ยังมีอีกเยอะมากที่อยากเล่าตลอดเวลาห้าเดือนไม่มีวันใหนเลยที่จะไม่โดนผีหลอก แม่เราบอกว่าตอนเด็กๆอายุประมาณ 8 ขวบ เราเคยเป็นไข้เลืดออก เลือดไหลออกปากและจมูกหัวใจหยุดเต้นไปเกือบหนึ่งนาที นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่เรามักจะเห็นและสัมผัสถึงวิญญาณ เพราะหลังจากนั้นเราจะชอบพูดเสมอๆว่า ปู่มาแล้วๆทั้งๆที่ปู่เสียไปแล้ว #ขอจบเรื่องนี้ไว้แค่นี้ก่อนนะค่ะ เราจะมาเล่าประสบการณ์หลอนๆให้อ่านอีกนะค่ะ มีเยอะค่ะตั้งแต่เด็กจนโต ขอบคุณที่อ่านค่ะ