“LGBTIQ์” ในอัฟกานิสถานนั้นอันตราย อย่าหวังว่าคุณจะได้จับมือกับ "คนรัก"

ในหลายๆประเทศทุกวันนี้ที่เป็นสมัยนิยม คงเริ่มเปิดใจกว้างมากขึ้นสำหรับ "กลุ่มคนหลากหลายทางเพศ" (LGBTIQ) แม้ว่าอาจจะมีข้อแม้บ้างตามแต่ละประเทศ หรือความเข้าใจของคนในสังคมในแต่ละประเทศนั้นๆ ก็ตาม

แต่สำหรับอัฟกานิสถานที่ตอนนี้มีกลุ่มตาลีบันคุมอำนาจอยู่..คงไม่ใช่

ก่อนที่ตาลีบันจะกลับมามีอำนาจอีกครั้ง ณ เวลานี้ ชีวิตของชายรักชายก็อันตรายอยู่แล้ว การเปิดเผยเพศสภาพของตนกับคนผิดคน ตามหลักกฎหมายของอัฟกานิสถาน อาจจะถูกจับกุมและถูกนำตัวขึ้นศาลได้

หลังจากที่ตาลีบันยึดหัวเมืองสำคัญๆต่างได้ในอัฟกานิสถาน กลุ่มคนพวกนี้ยิ่งยากจะแสดงตัวตนของเขาได้ เพราะถ้าหากมีคนรู้ถึงเพศสภาพนั่นก็คงหมายถึง "ชีวิต" ที่อาจจะถูกฆ่าทิ้งทันทีตรงนั้น

การบังคับใช้ "กฎหมายอิสลาม" อย่างสุดโต่งภายใต้การตีความหมายของตาลีบันนั้น ถือว่า "การรักเพศเดียวกัน" เป็นเรื่องต้องห้ามอย่างร้ายแรง และอาจถูกลงโทษถึงขั้นเอาชีวิต

เด็กหนุ่มคนหนึ่งในตาลีบันที่เป็นเกย์กล่าวว่า ช่วงที่ตาลีบันปกครองอัฟกานิสถานในอดีต ระหว่างปลายทศวรรษ 1990 และ 2001 เขายังไม่เกิด เขาเคยได้ยินพ่อแม่และคนแก่พูดถึงตาลีบันกัน เราเห็นแต่ในหนังบางเรื่อง แต่ตอนนี้มันกลับเป็นชีวิตจริงๆที่เหมือนเราเข้าไปอยู่ในหนัง

จากเมืองที่เคยมีชีวิตชีวา ชีวิตของเขาได้ทำกิจกรรม ได้เข้าสอบปลายภาคที่มหาวิทยาลัย ได้ออกไปรับประทานอาหารกับเพื่อนๆ ได้ไปหาแฟนหนุ่ม แต่ตอนนี้เขากลับต้องนั่งอยู่แต่ภายในบ้าน 4 วันติดต่อกันแล้ว เพราะมีทหารตาลีบันหลายคนอยู่นอกประตูหน้าบ้านเขา

คงไม่ต้องถามว่ารู้สึกหวาดกลัวมากแค่ไหน ?

ถ้าคุณเห็นทหารตาลีบันจากทางหน้าต่าง ตัวคุณก็คงเริ่มสั่น ประชาชนกำลังถูกฆ่า ไม่มีสิทธิ์แม้จะพูดอะไรต่อหน้าพวกเขา ซ้ำผู้นำใหม่ที่เข้ามายึดครองประเทศก็ไม่รู้ถึงเพศสภาพของเขา และคงไม่คิดที่จะอยากจะเข้าใจถึงเพศสภาพของคนกลุ่มนี้ด้วยซ้ำ ว่าจะรู้สึกเจ็บปวดเพียงใด กับชีวิตที่ตนไม่สามารถเลือกได้ หรือที่จะเอ่ยออกมาได้ให้สังคมในอัฟกานิสถานรับรู้ถึงความต้องการจากก้นบึ้งของหัวใจ

เพราะถ้าเปิดเผยตัวเองกับครอบครัว พวกเขาอาจจะทุบตีคุณ บางทีก็อาจจะฆ่าทิ้ง

ถึงแม้ว่าเขาจะต้องปกปิดเพศสภาพของตัวเองแต่ก็มี "ความสุข" กับชีวิตอยู่บ้าง ในย่านกลางเมืองที่เคยมีสีสันของอัฟกานิสถานในอดีต

คงไม่ต้องถามน่ะว่า ชีวิตของตัวเองนั้นมันสูญเสียไปมากแค่ไหน ? มันไม่มีอนาคต มันแทบไม่รู้เลยว่าจะได้เรียนต่อมั้ย ? และเพื่อนๆของเขาก็ไม่สามารถติดต่อได้ ไม่รู้ว่าพวกเขายังโอเคอยู่หรือเปล่า ?

แม้แต่คนรักก็ติดอยู่อีกเมืองกับครอบครัวเขา ต่างก็ไม่สามารถมาเจอกันได้ ไปหาก็ไม่ได้ คนรักจะมาหาที่นี่ก็ไม่ได้เช่นกัน

"เพราะถ้าพวกเขารู้ก็จะฆ่าคนหลากหลายทางเพศตรงนั้นทันที"

ภาวะซึมเศร้ากำลังเกาะกินหัวใจอย่างรุนแรง จนบางทีเขาอยากจะจบเรื่องนี้โดยไม่อยากมีชีวิตอยู่แบบนี้
เขาอยากมีอนาคตได้ใช้ชีวิตอิสระ และไม่ต้องถูกคนมาชี้หน้าบอกว่า "คุณเป็นเกย์ที่นี่ไม่ได้"

อย่าได้คาดหวังกับคำสัญญาของกลุ่มตาลีบันที่บอกว่าจะปกครองไม่เหมือนในอดีต และจะให้โอกาสต่างๆแก่ผู้หญิง เพราะถึงแม้ตาลีบันจะยอมให้ผู้หญิงได้ไปโรงเรียน หรือให้สิทธิสตรีในภายหลังได้จริงๆ (ถ้ามันเป็นไปตามคำมั่นสัญญานั้นจริงๆตามที่ผู้นำตาลีบันกล่าว) 

แต่สำหรับกลุ่มคนหลากหลายทางเพศนั้นคงยากที่จะเกิดขึ้น เพราะถ้าพวกเขารู้กลุ่มคนเหล่านี้ก็จะถูกฆ่าตายตรงนั้นทันทีที่รู้และพบเจอ

คงทำได้แค่เพียงปลอบใจตัวเองพร้อมกับมือประสานมือของตัวเองเท่านั้น แต่กับอีกมือหนึ่งที่ห่างไกลกันของคนที่ "คุณรัก" มันคงยากแล้วที่มือนั้นจะได้หวนกลับมาประสานกันอีกครั้ง