เตือนแล้วไม่ฟัง !!

เตือนไม่ฟัง

สวัสดีครับวันนี้ผมมีเรื่องราวจะมาเล่าให้ฟังครับเริ่มเล่าเลยนะครับ

เมื่อก่อนผมไม่มีบ้านผมก็ไปนอนหอพักเนี่ยแหละครับก็ไปอยู่ประมาณ 3 ปีแล้วก็มาย้ายหอพักมาอีกหอแต่รูสึกมีห้องนึ่งที่ ห่างไกลจาก หอพักมากครับ แต่ผมก็ไม่ได้เอ๊ะใจอะไร ก็ไปถามเจ้าของหอว่าป้ามีห้องเหลือไหมครับ

ไม่มีเหลือแล้วป้าแกบอกกับผมที่เหลือก็มีต่อห้องที่อยู่ไกลๆ นั้นแหละ ด้วยความที่ไม่รู้จึงบอกป้าไปว่า งั้นผมเอาห้องนั้นครับไกลไปหน่อย แต่ก็ไม่เป็นไรครับป้าแกก็ว่า เอาแน่หรอเกิดไรขึ้นมาป้าไม่รู้ด้วยนะผมก็ว่าทำไมหรอป้ามันมีอะไรหรอป้าก็บอกว่า มันมีผีผีมันเฮี้ยนมาก ด้วยความที่ไม่เชื่อเรื่องผีครับตอนนั้น ผมก็บอกป้าแกว่า ป้าผมไม่เชื่อเรื่องอะไรแบบนี้หลอก เกิดมายังไม่เคยเจอสักตัวเลยและจากนั้น ผมก็ได้เข้าไปพักในห้องที่ว่านั้น คืนแรกยังไม่เจออะไรครับ แต่พออยู่ไปสักเดือนกว่าๆรู้สักว่า เหมือนมีใครมานอนด้วยแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรก็น่าจะคิดไปเองมากกว่าพอมาอีกวันจะนอนเหมือนกันคราวนี้นอนอยู่ดีดี ผ้าห่ม จากที่ไม่ได้ห่ม มันกลับมาห่มผมเองซะงั้นเอายังไงละครับทีนี้ผมก็คิดอยู่นิดๆนะตอนั้นว่าจะเอายังไงดี พอมาอีกวันป้าก็มาถามว่า เจออะไรบ้างยังผมก็บอกไปว่าไม่เห็นมีไรเลยป้าสบายๆใจดีสู้เสือไปแบบนั้นแหละ ทั้งที่ใจยังคิดอยู่ว่าจะอยู่ต่อดีไหม แต่ก็ไม่กล้าบอกกลัวเขาจะบอกว่า สมน้ำหน้าปากดีนัก พอมาถึงคืนหนึ่งครับคราวนี้ มานั่งข้างๆ ผมแต่ผมกลับขยับไม่ได้ทั้งๆ ที่ไม่มีไรมาทับตัวแท้แล้วจากนั้นบนหัวผมมันก็มานั่งบนหัวเตียงผมรู้เลย นี่ไม่ใช่แค่ตัวเดียวมันมีด้วยกัน 2 ตัวเลยครับ เพราะอีกคนนั่งอยู่บนหัว อีกตัวมานั่งข้างผม ขยับตัวก็ไม่ได้ ผมไม่รู้จะทำยังไงผมก็หลับตาไปพยายามหลับตาไปสวดมนไปจนหลับได้แล้วจากนั้นพอตื่นมา ผมก็รีบไปหาป้าเจ้าของหอเลย มันมีอะไรแน่ในห้องนั้นป้าแกก็บอกว่าบอกแล้วว่าคิดดีแล้วหรอ ห้องนั้นมันมีผี ผัวกับเมียมันฆ่ากันตายในห้องนั้น แล้วญาติพี่น้องมันก็ไม่มาเรียกวิญญาณกลับบ้าน มันเลยอยู่แต่ในนั้นแหละ ก็บอกให้พระมาส่งวิญญารละนะ แต่เขาบอกเขาไม่ไป เลยปล่อยให้เขาอยู่แบบนั้นแหละ นานๆ ทีก็เข้าไปทำความสะอาดสักครั้ง ห้องนั้นเลย อยู่ไกลจะหอพักหน่อยนึ่ง เมื่อได้ยินเช่นนั้นแหละ ผมก็เลยขอป้าแกออกจากหอเลย ไปหาหอใหม่ทันที ไว้มีเรื่องราวอะไรสนุกๆดีจะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ