รอยที่ลบไม่ออกของผู้ป่วยจิตเวชหญิง

ย้อนกลับไปในปี 1978 ผู้ป่วยจิตเวชหญิงที่ชื่อ “มากาเร็ต ชิลลิ่ง” ได้หายตัวไปจากหอผู้ป่วยในโรงพยาบาลลูนาติค (โรงพยาบาลขนาดใหญ่ที่รักษาผู้ป่วยจิตเภทในรัฐโอไฮโอ) เนื่องจากเธอเป็นผู้ป่วยที่ไม่ได้สร้างปัญหาอะไรจึงสามารถเดินไปมาในโรงพยาบาลได้อย่างอิสระ

ต่อมาเมื่อพบว่ามากาเร็ตหายตัวไปก็ได้มีการระดมกำลังคนออกค้นหา แต่ก็ไม่พบแม้จะออกค้นหาเป็นเวลาหลายวันแล้วก็ตาม ผ่านไป 42 วันก็พบร่างไร้วิญญาณของเธออยู่ในหอผู้ป่วยที่ถูกทิ้งร้างมานานในสภาพเปลือยเปล่า โดยมีกองเสื้อผ้าของเธอที่มันถูกพับวางซ้อนกันอย่างเป็นระเบียบวางอยู่ไม่ไกล

สาเหตุของการเสียชีวิตก็คือ ภาวะหัวใจล้มเหลว ซึ่งอาจจะเป็นเพราะสภาพอากาศหนาวเย็นในเดือนธันวาคมและไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าขณะที่เสียชีวิต คาดว่าเธอเสียชีวิตไปหลายสัปดาห์ก่อนที่จะมีคนมาพบ โดยสภาพศพมีลักษณะเริ่มเน่าเปื่อย มีน้ำเหลืองไหลออกมานองอยู่ที่พื้น

40 กว่าปีต่อมาคราบร่างของมากาเร็ตที่ติดอยู่บนพื้นก็ยังคงอยู่ที่นั่น แม้ว่าที่ผ่านมาได้มีความพยายามที่จะกำจัดคราบนี้ด้วยสารพัดวิธีแต่ก็ลบไม่ออก มีผู้พบเห็นวิญญาณของมากาเร็ตในลักษณะโปร่งแสงเดินไปมารอบๆ ห้อง นอกจากนี้ยังพบข้อความที่เขียนติดฝาผนังไว้ว่า ...”ฉันไม่ได้บ้า”…