ยารามายาฮู: แวมไพร์พิลึกแห่งแดนใต้

ออสเตรเลีย ทวีปบรรพกาลแสนโบราณที่ครั้งหนึ่งก่อนชาวอังกฤษจะมาย่างกรายตั้งอณานิคมบนแผ่นดินนี้เคยเป็นที่อยู่ของชาวอะบอริจิน ชนพื้นเมืองดั้งเดิมของทวีปออสเตรเลีย พวกเขามีภาษา วัฒนธรรม และเทคโนโลยีออกแบบมาสำหรับการใช้ชีวิตในพื้นที่กันดาร แม้ไม่รู้จักการเพาะปลูก พวกเขาก็ล่าและเก็บเกี่ยวเท่าที่พออิ่มท้อง ในเวลาที่เหลือเหล่าผู้เฒ่าผู้แก่ก็จะมาทำงานศิลปะทั้งวาดรูประบายสีภาพทิวทัศน์ สัตว์ สิ่งของ ไปรวมถึงสิ่งเหนือธรรมชาติ และหนึ่งในตำนานของชาวอะบอริจินที่น่าสนใจ ได้บอกเล่าถึงอสูรกายร่างเล็กแคระที่น่ากลัวน่าขนลุก หากใครพบเห็นให้รีบถอยหนี เราลองมาฟังกัน

ยารามายาฮู (Yaramayawho) เป็นปีศาจในตำนานของชาวอะบอริจินที่เล่ากันว่ามันจะสิงอยู่ตามต้นมะเดื่อ มีร่างกายเล็กแคระดูแปลกตาสีแดงสด หัวโตเหมือนผลแตงไร้ซึ่งขนหรือผม มีมือเท้าที่เหนียวใช้ปีนป่ายต้นไม้ได้ บางครั้งมันจะปรากฏตัวเปลือยเปล่า บางครั้งมันก็จะมาด้วยผ้าเตี่ยวที่ทำจากหนังสัตว์ ถึงตัวจะเล็กแต่มันเงียบงันน่าเหลือเชื่อ และปากกว้างๆ ของมันทำหน้าที่กลืนเหยื่อเข้าไปในร่างกายได้ 

สำหรับวิธีการล่า มันจะรออยู่บนต้นมะเดื่อ รอให้มีนักเดินทางที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เดินมานั่งพักใต้ต้นไม้ จากนั้นมันจะกระโจนลงมาแล้วจับตัวนักเดินทางเอาไว้ ก่อนจะอ้าปากกลืนเหยื่อทั้งตัวลงท้องแล้วดูดแค่เลือดเหยื่อออกไป จากนั้นมันจะนอนพัก กินน้ำ แล้วค่อยคายเหยื่อที่ยังมีชีวิตอยู่ออกมา ซึ่งเหยื่อสามารถหนีไปได้ แต่การดูดเลือดออกแต่ละครั้งจะทำให้มนุษย์ตัวเล็กลงทีละน้อยพร้อมกับสีผิวที่เปลี่ยนเป็นสีแดงสด หากถูกยารามายาฮูจับกินอีกเรื่อยๆ จนครบสี่ครั้ง เขาจะกลายเป็นยารามายาฮูตัวต่อไปนั่นเอง

ถึงแม้จะน่ากลัวและหากถูกจับกินจะเปลี่ยนเราให้เป็นพวกเดียวกับมัน แต่ก็มีวิธีแก้หลายวิธี เช่น ทุบไปที่หัวของมันด้วยของแข็ง หรือกะจังหวะตอนมันจะร่วงหล่นมากอดเราแล้วกระโดดเบี่ยงอีกทาง การวิ่งหนีแบบซิกแซกหรือวิ่งปรี่ด้วยความเร็วสูงก็สามารถหนีจากมันได้ เพราะยารามายาฮูมีขาที่สั้นจึงทำให้วิ่งได้ช้าพอๆ กับนกที่เดินบนพื้น 

ตำนานของยารามายาฮู ถูกเล่าและบันทึกโดยชาวอังกฤษในพื้นที่ของควีนส์แลนด์ อันเป็นพื้นที่ที่มีป่าดงดิบรกชัฏอันตราย เป็นดินแดนครั้งแต่บรรพกาลที่ชาวอะบอริจินสอนลูกหลานให้เข้าไปด้วยความเคารพยำเกรงและระมัดระวัง ในป่าดิบชื้นมีสัตว์มีพิษและสัตว์ดุร้ายจำนวนมาก อีกทั้งตามความเชื่อก็มีอสูรกายหลากหลายประเภท ทั้งปีศาจขนดกอย่างโยวี่ ตะกวดยักษ์ที่กินมนุษย์ได้ จึงอาจจะเป็นไปได้ว่ายารามายาฮูอาจจะถูกแต่งขึ้นโดยอิงจากสัตว์ท้องถิ่นของออสเตรเลียอาทิเช่น โคอาล่า ชูการ์ไกลเดอร์ ควอลล์ ก็เป็นได้ 

ถึงแม้จะไม่มียารามายาฮูอยู่จริงๆ แต่การมีอยู่ของมันก็คือกุศโลบาย อสูรกายในตำนานบางตนอาจจะไม่ได้มีตัวตนอยู่จริง แต่ก็เป็นเพียงการสั่งสอนเตือนผู้คนและเด็กๆ ไม่ให้ไปเถลไถลในที่อันไม่สมควร การจะลบหลู่หรือมองว่าความเชื่อใดๆ ไร้สาระก็ถือว่าไม่สมควรเท่าใดนัก จะต้องใช้วิจารณญาณอย่างระมัดระวังในการฟังให้ดีนั่นเอง