เรื่องสั้นหลอน ตอนความสวย

คุณเคยมองไปหน้ากระจกแล้วบอกตัวเองว่า ชั้นเองก็ไม่ใช่คนขี้เหร่นี่นา หน้าตาก็พอไปวัดไปวาสวยสู้กับเขาได้ แต่ความมั่นใจนั้นก็หมดไปทันทีเมื่อความสวยของเรากับความสวยในความคิดของคนอื่นมันต่างออกไป

“นี่สวยแล้วหรอแม่คุณจ๋า” เสียงล้อเลียนเมื่อชั้นออกไปที่ทำงานด้วยความมั่นใจในการแต่งหน้าทำผม และสวมชุดที่เข้ากับรองเท้าที่เช็คมาแล้วว่ามันเข้ากัน แต่เมื่อออกและพบคนเหล่านั้นที่ว่ามาความมั่นใจที่เคยมีก็หายไปจนหมด ทำไมเราต้องมาสนใจว่าคนอื่นจะคิดอย่างไรกับเราด้วย ทำไมความสวยของเราถึงไปหนักหัวคนอื่น

“ว่าไงจ๊ะคนสวย” คนกลุ่มเดิมแซวยัยเออิมิสาวสวยประจำออฟฟิศ อะไรคือความพอดีกันทำไมยัยนั่นถึงได้เป็นคนสวยในสายตาทุกคน ชั้นไม่สวยตรงไหน ชั้นพยายามค้นหาคำตอบของคำถามนั้นแต่ยิ่งคิดเท่าไหร่ก็ยิ่งคิดไม่ออก

“ฮิโตมิเธออยากสวยใช่ไม๊ชั้นช่วยได้นะ” ยัยเออิมิเดินมาหาชั้นที่โต๊ะทำงาน ที่พอดูใกล้ๆ ยัยนั่นทำไมนางดูสวยสง่าเหมือนมีออร่าสว่างวิ๊งวั๊งตามตัวยังไงอย่างงั้นเลย ทั้งที่เมื่อก่อนยัยนี่ก็เป็นคนธรรมที่ไม่ได้สวยโดดเด่นอะไร “ลองไปดูนะ” ยัยนั่นยิ้มที่มุมปากก่อนจะจากไป ทิ้งโบรชัวร์ร้านเสริมสวยที่ชื่อว่าซินเดอเรลล่าเอาไว้ ยังไงก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วไปก็ไป

ชั้นเดินทางไปยังร้านเสริมสวยตามโบรชัวร์ที่เป็นร้านขนาดเล็กในซอย ที่ดูจากหน้าร้านก็เหมือนร้านเสริมสวยทั่วไป เมื่อเข้าไปด้านในชั้นก็พบกับเจ้าของร้านที่ยืนรออยู่ “สวัสดีคะคุณลูกค้าดิชั้นทสึจิ อายะยินดีรับใช้” เจ้าของร้านยิ้มให้ชั้น

“เอ่อ ชั้นมา” ยังไม่ทันที่ชั้นจะพูดจบเจ้าของร้านสาวสวยก็พูดแทรกขึ้นมาว่า “คุณอยากสวยทุกคนเห็นก็หลงรัก คุณมาถูกที่แล้วคะคุณลูกค้า เชิญไปที่ห้องผ่าตัดได้เลยค่ะคุณลูกค้า” เดี๋ยวนะผ่าตัดตอนนี้เลยหรอ ไม่ต้องตรวจสอบร่างกายดูโครงหน้าอะไรก่อนเลยหรอ นี่มันคลีนิคเถื่อนชัดๆ เจ้าของร้านสาวสวยมองหน้าและยิ้มให้เหมือนอ่านใจชั้นได้ “ที่นี่ไม่ใช่คลินิกเถื่อนแต่เรารับประกันผลที่ได้ 100% ถ้าไม่ได้ผลยินดีคืนเงิน เพราะเราใช้เวทมนตร์ในการผ่าตัด”

ชั้นที่ไม่มีทางเลือกนอกจากยอมทำตาม เพราะได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับยัยเออิมิเป็น “ช่วยหลับตาด้วยนะคะ เวทมนตร์ของเรานั้นค่อนข้างเป็นเคล็ดลับที่เปิดเผยไม่ได้” เจ้าของร้านบอกกับชั้น แต่ถึงอย่างนั้นชั้นก็แอบดูเล็กน้อย สิ่งที่ชั้นเห็นคือรายขยับมือไปมาของเจ้าของร้านที่เหมือนกำลังรำไปมาอยู่บนหัวของชั้น จนชั้นเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว

“เสร็จแล้วค่ะคุณลูกค้า” เจ้าของร้านบอกกับชั้นที่กำลังหลับ เธอมาพร้อมกับกระจกที่ส่องให้เห็นใครบางคนที่ชั้นไม่รู้จักมาก่อน เธอคนนั้นคือตัวชั้นเองที่ตอนนี้ความสวยของชั้นมันช่างเปร่งประกายจนแทบไม่อยากเชื่อสายตา “ซินเดอเรลล่ายินดีรับใช้” ชั้นจ่ายเงินก่อนจะเดินออกมาจากร้านด้วยความประหลาดใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ชั้นถูกทั้งผู้ชายผู้หญิงมอง คืนนั้นชั้นนั่งมองกระจกดูตัวเองทั้งคืน ทำไมเราถึงสวยได้ขนาดนี้ และรุ่งขึ้นเมื่อไปทำงานทุกคนในที่ทำงานต่างก็ตกใจในความสวยเด่นเป็นสง่าของชั้น ที่แม้แต่ผู้หญิงด้วยกันยังแปลกใจ ชั้นยิ้มให้เออิมิที่เธอก็รู้ว่าชั้นไปทำอะไรมา

“สวยจังไปทำอะไรมา” ทุกคนต่างรุมถามชั้นแต่เออิมิก็มองหน้าโดยไม่พูดอะไร เพราะคนสวยแค่สองคนก็เพียงพอสำหรับที่ทำงานนี้แล้ว และตลอดทั้งวันก็มีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่แม้แต่ประธานบริษัทก็มาพูดคุยชื่นชมชั้นในความสวยของชั้น และด้วยความที่ชั้นเป็นคนชอบเข้าสังคม ชั้นเลยยิ้มทักทายและพูดคุยกับทุกคนด้วยความเป็นกันเอง ผิดกับยัยเออิมิที่จะเงียบๆ ไม่ค่อยสนใจหนุ่มๆ ที่เข้าหา เพราะเคยได้ข่าวว่ายัยนั่นชอบผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย และในทุกๆ วันที่โต๊ะทำงานของชั้นจะมีดอกไม้สิ่งต่างๆ มากมายมาให้ทั้งให้กับตัวไปจนถึงแอบให้ที่โต๊ะ

“ผมรักคุณฮิโตมิ” ชายหนุ่มหลายคนต่างซื้อของแพงๆ มาให้ ชั้นก็รับและยอมไปกินข้าวด้วยกับทุกคน ในเมื่อชั้นสวยขนาดนี้จะยอมให้หยุดแค่คนๆ เดียวทำไม แต่ชั้นก็ไม่เคยเผลอตัวเผลอใจไปมีอะไรกับใคร เพราะชั้นชอบที่จะเป็นอิสระให้ทุกคนชื่นชม และแน่นอนว่าเมื่อมีคนรักก็ต้องมีคนเกลียด ซึ่งก็คือยัยผู้หญิงพวกนั้นที่อิจฉาแต่ชั้นไม่สนใจหรอก แต่ที่เป็นปัญหากว่าคือพวกผู้ชายที่มาตามตื้อ ทั้งที่ชั้นแค่ไปกินข้าวดูหนังด้วยครั้งสองครั้ง ก็ตีตราว่าชั้นเป็นแฟนน่าเกลียดที่สุด ชั้นเลยบอกปัดและปฏิเสธทุกคนไปอย่างไร้เยื่อใย ชั้นไม่แคร์หรอกเพราะชั้นสวย

แต่แล้วดูเหมือนความสวยของชั้นจะเริ่มเป็นปัญหา เมื่อจู่ๆ ก็มีของแปลกๆ ส่งมาให้ ทั้งซากศพหนูตายหรือของอะไรบางอย่างที่เน่าจนชั้นไม่ได้ดูที่โต๊ะทำงาน หรือบางครั้งก็รู้สึกเหมือนมีคนติดตามจนชั้นพยายามตามหาว่าใครเป็นคนทำ จนเจอกับต้นตอนั่นคือมาสุผู้ชายที่มีลูกเมียแล้วแต่ดันมาจีบชั้น แต่เห็นแบบนี้ชั้นเองก็ไม่ไปยุ่งคนที่มีลูกเมียแล้วหรอกนะ

“นายมันโรคจิตยังไงชั้นก็ไม่ชอบนายหรอก ไปตายที่ไหนก็ไป” ชั้นด่าสาดเสียเทเสียจนนายมาสุนั่นสลดและเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร คุณเคยคิดไม๊ว่าถ้าไล่ใครบางคนให้ไปตายแล้วเขาจะทำจริงๆ แต่นายนั่นกลับทำจริงๆ เขาทิ้งจดหมายลาตายและที่บรรยายถึงความรักที่มีต่อชั้นก่อนจะกระโดดลงสะพานตาย ที่กว่าจะพบศพก็ขึ้นอึดตัวบวมไปแล้ว ชั้นที่รู้สึกเสียใจก็ไปงานศพนั้นด้วย และแทนที่ครอบครัวนั้นจะโกรธชั้นแต่พอเห็นหน้าชั้นพวกเขาก็หายโกรธ และเข้าใจได้ทันทีว่าทำไมสามีเธอจึงชอบชั้น และหลังจากวันนั้นทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ ชั้นยังคงใช้ชีวิตแบบคนสวยต่อไป แต่คราวนี้ก็ระวังตัวขึ้นและเลือกคนที่เข้ามาจีบเพราะไม่อยากให้เป็นแบบนายมาสุอีก แต่แทนที่ทุกอย่างจะเป็นปกติชั้นกลับเจอแต่เรื่องแปลกๆ อย่างของที่มีคนมาให้ของที่โต๊ะทำงานก็จะเปียกน้ำไปหมด รวมถึงเสื้อผ้าของใช้ของชั้นหลายชิ้นก็เปียกน้ำ บางทีก็มีเมือกแปลกๆ เหม็นๆ ติดอยู่ด้วย จนชั้นต้องทิ้งของพวกนั้นไปจนหมด หรือนี่จะเป็นคำสาปของนายนั่นที่มาแก้แค้นชั้น บ้านี่มันยุคไหนแล้วจะมีผีมาหลอกเนี้ยนะ

“ฮิโตมิผมรักคุณ” ในคืนนั้นชั้นฝันถึงนายมาสุที่ขึ้นอืดตัวเปียกกำลังกระซิบบอกรักชั้นที่ข้างหู  แต่เมื่อชั้นสะดุ้งตื่นขึ้นมาก็พบว่าที่นอนเปียกและมีเมื่อเหม็นๆ ติดที่หน้านี่มันเรื่องบ้าอะไร ชั้นพยายามหาคำตอบ แต่ไม่ว่าจะไปปรึกษาหมอผีหรือร่างทรงก็ไม่มีใครปัดเป่าไล่ผีมาสุไปได้  และทุกวันนายนั่นก็ยิ่งมาหลอกบ่อยและชัดขึ้นเรื่อยๆ แถมมีแค่ชั้นคนเดียวที่เห็น ครั้งหนึ่งชั้นเห็นนายนั่นในสภาพศพขึ้นอืดกำลังเลียชักโครกเหมือนผีโรคจิต จนชั้นไม่อยากอยู่บ้านแล้วแต่ไม่ว่าจะไปที่ไหนผีนายมาสุก็ตามหลอกหลอนบอกรักชั้น จนชั้นคิดว่าวันนึงหมอนั่นต้องมาเอาชั้นไปอยู่ด้วยแน่ๆ ชั้นจะทำยังไงดี

“เพราะความสวยของเธอยังไงละ” ยัยมาเออิมิพูดกับชั้น “ถ้าเธออยากสวยต่อไปก็ต้องทนรับสิ่งที่เกิดขึ้นให้ได้ ถ้าทนไม่ได้ก็ไปจ่ายเงินเพื่อให้ตัวเองเลิกสวยซะ” ยัยเออิมิพูดจบนางก็เดินจากไปพร้อมกับร่างของวิญญาณชายหนุ่มหลายคน ที่มีทั้งแขวนคอตาย ถูกไฟเผา กรีดข้อมือที่ทั้งหมดฆ่าตัวตายแต่วิญาณยังตามติดและพูดบอกรักยัยเออิมิเหมือนชั้น

ชั้นที่ทนถูกผีนายมาสุตามตื้อไม่ไหวจึงไปที่คลินิกซินเดอเรลล่า เพื่อขอให้ชั้นกลับมาเป็นเหมือนเดิม ซึ่งราคามันก็แพงกว่าตอนที่ชั้นอยากสวยอีกแต่ชั้นก็ยอมจ่าย “ซินเดอเรลล่ายินดีรับใช้” เจ้าของร้านร่ายมนตร์จนชั้นกลับมาเป็นคนปกติไม่สวยแล้ว ออร่าเปร่งประกายหายไปจนหมดชั้นกลายมาเป็นยัยฮิโตมิคนเดิมแล้ว

ชั้นเดินทางกลับบ้านด้วยความหวั่นใจว่าจะเจอกับผีนายมาสุอีกไหม “ฮิโตมิผมรักคุณ” นั่นไงเขามาแล้วทำไงดี “ฮิโตมิ....” ผีนายมาสุร่างขึ้นอืดยืนมองชั้นอยู่นิ่งๆ ตรงนั้นอยู่หลายวินาที  ก่อนที่เขาจะหันหลังและเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร หลังจากวันนั้นชั้นก็ไม่เห็นผีนายมาสุรังควานอีกเลย ความสวยนี่มันช่างน่ากลังจริงๆ  จบ.....