นิยาย

นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน! 

‘น้องสาวขุนนางทรราช’ซื่อหลิงเขียนเอาไว้ว่า... ‘หลี่เหวยหยวน’ ตัวประกอบชายอันดับสองที่จะได้เป็นเสนาบดีกังฉินที่ยิ่งใหญ่มีชีวิตในวัยเด็กที่แสนจะอาภัพบิดาอ่อนแอแต่งงานใหม่ หลี่เหวยหยวนขึ้นชื่อว่าเป็นลูกที่เกิดจากสาวใช้ต้นห้อง มารดาเสียสติคลุ้มคลั่ง ชอบใช้ความรุนแรงกับเขา ท่านย่าไม่รัก และทำให้ทุกคนในจวนพานเกลียดเขาไปด้วย

หลี่เหวยหยวนเติบโตมาด้วยสภาพจิตใจที่วิปริตบิดเบี้ยวไม่ว่าใครที่เคยสร้างความขุ่นเคืองแก่เขา... ทางเดียวที่เขาเหลือให้คือความตายรวมถึง ‘หลี่หลิงหว่าน’ ตัวประกอบหญิง ญาติผู้น้องของเขาที่บังอาจไปรังแกหญิงที่เขารู้สึกดีด้วย เขาตัดลิ้นนางและป้อนหญ้าไส้ขาดให้กิน แม้แต่วาระสุดท้ายของชีวิตก็ยังทรมานอย่างถึงที่สุด

และใช่แล้ว... วันหนึ่งหลินหว่านก็ตื่นมาเป็น ‘หลี่หลิงหว่าน’ ตัวละครที่ตนเองเขียนในวัยแปดขวบ!
ไม่นะ! นี่นางต้องมีจุดจบแสนอเนจอนาถอย่างที่เขียนไว้เองหรือ นับว่าขุดหลุมฝังตนเองโดยแท้!