"ฉันยอมถูกเกลียด... ดีกว่าต้องเปลี่ยนตัวตนเพื่อให้ใครมารัก"

เมื่ออายุมากขึ้น เราเริ่มเข้าใจอะไรมากขึ้นโดยไม่ต้องมีใครมาอธิบาย

ฉันเคยเป็นคนที่ต้องอธิบายตัวเองให้คนอื่นเข้าใจ ต้องพยายามพูด พยายามทำให้ใครบางคนรักและยอมรับ แต่เมื่อเวลาผ่านไป ฉันเลือกที่จะ "ไม่พูด" แล้วปล่อยให้เวลาเป็นคนอธิบายแทน

เคยไหม...โดนเกลียดจากคำพูดของคนอื่น ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันจริง ๆ

เคยไหม...ถูกเข้าใจผิดจากเรื่องเล่าที่ไม่ใช่ความจริง

เคยไหม...ต้องอดทนอยู่กับความรู้สึกแย่ ๆ โดยที่เราไม่ได้เป็นต้นเหตุของเรื่องนั้นเลย

แต่สุดท้าย ฉันเลือกที่จะอยู่เฉย ๆ

ไม่แก้ตัว ไม่วิ่งตามเพื่อให้ใครมารัก

ฉันใช้ชีวิตของฉันอย่างที่มันควรจะเป็น เป็นในแบบที่ฉันสบายใจ

ฉันไม่แสวงหาความรักจากใครด้วยการเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพราะฉันเชื่อว่า "ความจริงใจ" ไม่จำเป็นต้องเสียงดัง คนที่มองเห็น...จะเห็นเอง

ทุกครั้งที่ฉันรักใคร ฉันรักด้วยหัวใจเต็มร้อย แต่ถ้าไม่ได้ความจริงใจกลับมา ฉันก็แค่ถอย ไม่เรียกร้อง ไม่อ้อนวอน

และถ้าใครทำให้ฉันรู้สึกไม่ดี ฉันก็จะค่อย ๆ ถอยออกมาเงียบ ๆ เหมือนคนไม่เคยรู้จักกัน

ฉันอาจจะไม่ได้เป็นคนดีที่สุด อาจมีข้อเสียอยู่มาก แต่ฉันไม่เคยคิดร้ายกับใคร ไม่เคยใส่ร้ายใครลับหลัง

เพราะฉันเชื่อว่า...ความจริงใจมีพลังมากกว่าคำพูดใด ๆ

นี่แหละตัวฉัน...ในวัยที่ไม่ต้องการพิสูจน์อะไรให้ใครเห็นอีกต่อไป

ยอมถูกเกลียดในแบบที่เป็นฉัน ดีกว่ารักแบบที่ต้องแสร้งเป็นคนอื่น