หยางซินไห่ ฆาตกรผู้ไร้เหตุผล ฆ่าเพื่อความสะใจ

หยางซินไห่ ฆาตกรต่อเนื่องผู้กวาดล้างหมู่บ้านทั้งคืน

        บางคนกล่าวว่าเขาลงมือด้วยความโกรธแค้น หลังจากความสัมพันธ์ที่ล้มเหลว ขณะที่บางคนอ้างว่าเขาฆ่าเพียงเพื่อความสนุก หยางซินไห่ถูกประหารชีวิตด้วยกระสุนปืนเมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2004 ยุติอาชญากรฉาวโฉ่ที่สุดคนหนึ่งของจีน เขาไม่ได้โต้แย้งข้อกล่าวหา หรือ ขอความเมตตาจากผู้พิพากษา เขายอมรับชะตากรรมของตนเอง โดยกล่าวว่า เขาไม่มีเจตนาที่จะเป็นส่วนหนึ่งของสังคมอยู่แล้ว ระหว่างปี 2000 ถึง 2003 หยางซินไห่ ได้สังหารผู้คนอย่างโหดร้ายถึง 67 ราย และ ข่มขืนผู้หญิง 23 ราย จนได้รับฉายาว่า ฆาตกรสัตว์ประหลาด

        หยาง ซินไห่เกิดเมื่อวันที่ 29 กรกฎาคม 1968 ในมณฑลเจิ้งหยาง เหอหนาน ประเทศจีน ครอบครัวมีฐานะยากจน เขาเป็นลูกคนเล็กในบรรดาลูก 4 คน หยางซินไห่เป็นคนเก็บตัวสุดๆ เขาลาออกจากโรงเรียนเมื่ออายุ 17 ปี และ หางานทำเป็นกรรมกร เริ่มเร่ร่อนไปทั่วประเทศ เขาไม่เคยอยู่ที่ใดที่หนึ่งนานนัก เวลาว่างส่วนใหญ่ หยางซินไห่มักจะเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับคดีฆาตกรรมและสถานที่สมมุติลงในสมุด จากแค่ชอบเขียนจินตนาการเรื่องราว กลายเป็นหมกมุ่นกับสิ่งเหล่านี้มากเกินไป เขาไม่ได้ติดต่อกับญาติๆ และ แทบไม่มีใครรู้ว่าเขาอาศัยหรือทำงานอยู่ที่ไหน ก่อนที่หยางซินไห่จะก่อเหตุฆาตกรรม เขาเคยก่ออาชญากรรมเล็กๆ น้อยๆ มาแล้ว เช่น ความผิดฐานลักทรัพย์ในปี 1988 เขาถูกส่งตัวไปยังค่ายแรงงาน ต่อมาเมื่อพ้นโทษ ในปี 1996 เขาถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานพยายามข่มขืน ถูกจำคุก 3 ปี และได้รับการปล่อยตัวเมื่อปี 1999

        ฆาตกรรมครั้งแรกของหยางซินไห่เกิดขึ้นในช่วงฤดูหนาวปี 2000 ซินไห่จะมุ่งเป้าไปที่เกษตรกรที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ห่างไกล ลงมือในตอนกลางคืน และ มักจะฆ่าทั้งครอบครัว อาวุธที่เขาใช้ เช่น ค้อน พลั่ว และ ขวาน หยางซินไห่จะทุบตีผู้คนจนตาย เขาจะขี่จักรยานไปรอบๆ ตามชนบท ไม่มีประเภทเหยื่อที่เฉพาะเจาะจง ใครก็ตามที่อยู่ที่นั่น เขาสามารถทำร้ายแม้กระทั่งเด็กและคนแก่ ไม่มีแรงจูงใจที่ชัดเจนและไม่มีความเชื่อมโยงระหว่างเหยื่อ

        ยกตัวอย่างคดีฆาตกรรม วันที่ 6 ธันวาคม 2002 หยางซินไห่ได้ใช้ค้อนสังหารสมาชิกตระกูลหลิว 5 คนในหมู่บ้านหลิวจวง ตามรายงานของไชน่าเดลี หลิว จ้านเว่ย พร้อมด้วยภรรยา แม่ ลูกชาย และ ลูกสาว ถูกทำร้ายอย่างโหดร้ายภายในบ้าน มีผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวคือ หลิว จงหยวน ผู้เป็นพ่อ ของจ้านเว่ย ซึ่งกำลังหลับอยู่ในบ้านที่เพิ่งสร้างใหม่ใกล้ๆ หลังจากหยางซินไห่สังหารคนในบ้าน เขาก็ฝังค้อนไว้ในสุสานใกล้เคียง และ โยนเสื้อผ้าเปื้อนเลือดลงแม่น้ำ เขาจะสวมเสื้อผ้าใหม่ทุกครั้งหลังก่อเหตุและใส่รองเท้าที่มีขนาดใหญ่กว่าเท้าของตนเองมาก เพื่อหลบเลี่ยงการจับกุม เขามักจะมีพฤติกรรมแบบนี้เสมอ มีความสามารถในการกลมกลืนกับผู้คน ทำให้ตำรวจตามรอยเขาได้ยากยิ่งขึ้น

        เมื่อบทสรุปของหยางซินไห่มาถึง ในเดือนพฤศจิกายน 2003 เจ้าหน้าที่ตำรวจกำลังทำการตรวจสอบตามปกติในสถานบันเทิงแห่งหนึ่งในเมืองชางโจว พวกเขาสังเกตชายคนหนึ่งมีพฤติกรรมแปลกๆ จึงนำตัวเขามาสอบสวน และ เพิ่งรู้ว่า หยางซินไห่ถูกหมายจับในข้อหาฆาตกรรมในสี่มณฑล เมื่อถูกควบคุมตัว เขาก็รับสารภาพอย่างใจเย็นและไม่ขัดขืน  หลักฐานดีเอ็นเอก็เชื่อมโยงเขากับสถานที่เกิดเหตุฆาตกรรมหลายแห่ง ซึ่งยืนยันคำสารภาพของเขา

        ตอนที่ผมฆ่าคน ผมมีความปรารถนา สิ่งนี้เป็นแรงบันดาลใจให้ผมฆ่าคนให้มากขึ้น ผมไม่สนใจว่าพวกเขาสมควรมีชีวิตอยู่หรือไม่ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องกังวล สังคมไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องกังวล หยางซินไห่ได้กล่าวไว้กับทางสำนักข่าวแห่งหนึ่ง ในวันที่เขาถูกประหารชีวิตใน ปี 2004 เขาไม่ได้ให้คำอธิบายที่ชัดเจน เพียงแต่เขาต้องการฆ่า จึงได้กระทำการดังกล่าว