KAI: โค้ดรักสิบหลอน ตอนที่ 2: ห้องทดลองรัก: การเซ็นสัญญาและคำสั่งแรก

KAI: โค้ดรักสิบหลอน

ตอนที่ 2: ห้องทดลองรัก: การเซ็นสัญญาและคำสั่งแรก

ฉากที่ 3: โค้ดดอม “พันธนาการที่สมบูรณ์แบบ”

            หลังจากที่วางสายจากซันซัน รับตะวันปปาดน้ำตาเเบบไม่รอช้าโทรหาไมเคิล ด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ไร้หัวใจเปรียบประดุจการถูกตั้งค่าเริ่มต้นเเห่งชีวิต “สวัสดีค่ะ บอส” ฉันพร้อมเเล้ว เริ่มโครงการวิจัยนี้ได้เล”
            ไมเคิล ตอบรับตะวันด้วยน้ำเสียงสั่นราวกับหัวใจที่สะท้านในความหนาวเหน็บสุดขั้วหัวใจ ยิ่งกว่าความหนาวในสวีเดน ซึ่งเป็นที่ๆเขาพบรับตะวันและตกหลุมรักครั้งเเรก สมัยตอนที่เธอเรียนปริญญาเอกอยู่ที่นั่น “ครับ”  คำสั้นๆ เเต่เเฝงไปด้วยความเจ็บปวด พร้อมที่เสียง .....รับตะวันวางสายยังก้องในหูของเขา ...เเต่เสียงโทรศัพท์อีกสายดังเข้ามา
            ไมเคิลไม่อยากรับโทรศัพท์ใดๆในตอนนี้......เเต่เห็นชื่อของซันซันขึ้นมา เขาคิดเเค่เพียงน่าจะเป็นคนเดียวที่อาจจะช่วยเขาได้ในอนาคต “ครับ!... คุณเฉิน” น้ำเสียงอันสดใสราวกับพระอาทิตย์สองดวงของซันซัน “เเหม๋ๆๆๆๆเรียกสะเป็นทางการ.....เรียกซันซันก็ได้นะคะ....เหมือนที่บอสเรียกตะวัน ....เเค่ซันซันคือพระอาทิตย์สองดวง”
            ไมเคิลตอบน้ำเสียงเย็นชา “ครับมีอะไรครับ...มันดึกมาเเล้วผมอยากจะพักผ่อน”  “hay.... อย่างเพิ่งสิ...บอส เมื่อสักครู่ชั้นเพิ่งคุยกับตะวันเกี่ยวกับโครงการเเล้ว เหมือนเขาตอบตกลง “
            ไมเคิล ใจสั่นสะท้านไหว เพราะมันไม่ใช่ข่าวดีของเขาเลย “ครับ... ผมทราบเเล้ว..พรุ้งนี้โครงการจะเริ่มทดสอบระบบ ผมอยากจะขอร้องคุณเฉิน ช่วยดูแลตะวันอย่างดีนะครับ” ไมเคิลร้องขอ ซันซันตอบรับด้วยน้ำเสียงสดใส .... “รับทราบ...ค่ะบอส “
            เช้าวันรุ่งขึ้น รับตะวัน สวมชุดเดรสสีขาวสะอาดตา ยังคงเอกลักษณ์ที่เห็นเนิ่นอกอันอวบอิ่มเย้ยยวน ปล่อยผมสยาย ถือช่อดอกลิลลี่สีขาว สายตาว่างเปล่าไร้ชีวิต ราวกับว่า วันนี้เธอกำลังเป็นเจ้าสาวที่กำลังจะเข้าสู่ประตูวิวาห์แบบคลุมถุงชน การเดินเข้าสู่ห้องโถงกว้างของ โค้ดดอม ที่สะอาดหมดจดราวกับไม่มีฝุ่นผงมีคือวันแห่งการเปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล
            ไมเคิล คอร์ป ยืนต้อนรับเธอด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอยู่ตรงนั้น เขาสวมสูทเต็มยศ แต่ดวงตาของเขาสื่อถึงความหนักใจที่ปกปิดไว้
            ไมเคิล น้ำเสียงทุ้มต่ำและเป็นทางการ เอามือทั้งสองข้างจับบ่ารับตะวัน “ยินดีต้อนรับสู่ Code Dome ครับ ดร.รับตะวัน พันดารา ก่อนที่คุณจะพบ KAI คุณต้องเซ็น สัญญาเข้าร่วมโครงการ ฉบับนี้ ลองอ่านดูก่อนนะครับ ถ้าไม่เต็มใจไม่ต้องเซ็น!!!! .....ล้มเลิกได้นะครับตอนนี้”
            รับตะวัน มองเอกสารที่ ไมเคิล ยื่นให้ มันคือสัญญาที่ระบุชัดเจนถึง “การยอมรับการถูกสังเกตการณ์ตลอด 1 ปี” , “การรับผิดชอบต่อความเสียหายใด ๆ ที่เกิดขึ้นกับ AI ต้นแบบ” และ “การยินยอมหากมีสัมพันธ์สวาทกับ สามี AI โดยที่จะไม่ขัดขืน กล่าวหาว่าถูกกระทำชำเรา ซึ่งอาจมีการบันทึกข้อมูลกิจวัตรประจำวันเพื่อประกอบการศึกษาด้วยความสมัครใจ” , “การเผยแพร่ผลการทำลอง ส่วนหนึ่งส่วนใดของการทดลองในโครงการ” รวมถึง “การไม่สามารถเรียกร้องเอาผิดใดๆที่เกิดจากโครงการนี้ได้” ซึ่งสัญญาเหล่านั้นมันถือว่าผิดต่อการวิจัยที่เกี่ยวข้องกับจริยธรรมมนุษย์อย่างสิ้นเชิง มันคือสัญญาที่หวังหลีจู ทิพพิมพา และองอาจ มอบหมายให้ทนายเป็นคนร่างสัญญาสีดำนี้ขึ้น ซึ่งทางไมเคิลเองรู้ทั้งรู้ แต่ก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก รวมถึงการเลนดอมจอมปลอม ที่จัดฉากขึ้นในห้องประชุมเมื่อวาน เสมือนการพารับตะวันเข้าสู่ขุมนรกอเวจี ในความรู้สึกของไมเคิล

            รับตะวัน รับเอกสารมาอย่างเย็นชา “ฉันถูก เลนดอม เลือก..... ฉันจะไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธอยู่แล้วนี่คะ”  ไมเคิล พยายามปลอบโยน และสับสนในความรู้สึกของตนเองที่เหมือนมอบคนที่รัก ให้ไปโดนกระทำเหมือนสารคดีสัตว์โลก “คุณตะวันฟังผมนะ!... ผมขอโทษที่เรื่องนี้เกิดขึ้น แต่การเซ็นสัญญานี้คือ ความรับผิดชอบสุดท้าย ที่คุณต้องทำ... เพื่อที่คุณจะสามารถใช้ KAI เป็น เครื่องมือ ได้อย่างเต็มที่ ซึ่งทางคณะผู้วิจัยและทีมสังเกตการณ์ไม่ผิดกฎหมาย หลักจริยธรรมในการทดลอง ซึ่งหากถามผม ผมก็บอกตรงๆ ว่า ไม่อยากให้เป็นคุณเลย แต่เมื่อเป็นเช่นนี้ ผมเคารพการตัดสินใจคุณนะ ตะวัน! แต่ขอให้รู้ไว้ว่า จบโครงการวิจัยนี้เมื่อไหร่ ไม่ว่าคุณจะผ่านอะไรมา ผมพร้อมที่จะมาเยียวยาหัวใจ และอยู่ข้างคุณเสมอ”
            รับตะวัน จรดปากกาเซ็นอย่างไม่คิด และไม่อ่านอะไรทั้งนั้น ซึ่งผิดวิสัยความเป็น ดร.สาวสุดเนียบ “เอาล่ะค่ะ บอส ฉันเซ็นแล้ว... ฉันพร้อมที่จะรับเครื่องมือใหม่ มิใช่สิ สามี ของฉันแล้วค่ะ”
ทันใดนั้นเอง... ผนังห้องก็เลื่อนออกช้า ๆ เผยให้เห็นร่างสูงใหญ่ที่สมบูรณ์แบบของ ไค ที่ยืนอยู่ตรงนั้น... เขาเปลือยเปล่า ร่างกายที่ถูกสร้างสรรค์อย่างละเอียดทุกสัดส่วน แต่ผิวพรรณสีเงินเมทัลลิกเรียบเนียน ดวงตาสีเงินเข้มจ้องมองมาที่เธออย่าง ไร้อารมณ์ และ นิ่งสงบ
            ไค ลืมตาพร้อมน้ำเสียงทุ้มต่ำและราบเรียบ “ยินดีต้อนรับครับ ดร.รับตะวัน พันดารา ผมคือ KAI...เครื่องมือบำรุงรักษาอารมณ์ ที่ถูกสร้างจากโค้ด, ไม่มีหัวใจ, และไม่มีความรู้สึกใด ๆ... ผมรอ คำสั่งแรก ของท่านครับ”
            ไมเคิล คอร์ป สูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาพยายามที่จะไม่มอง ไค และ รับตะวัน อีกต่อไป... เขารู้สึกเหมือนเป็น ผู้บงการในความผิดบาป ที่ต้องหนีออกจากห้องนั้นทันที
            ไมเคิล “ผมจะให้คุณ ปรับจูน กันก่อนนะครับ ดร.รับตะวัน... KAI จะทำตามคำสั่งของคุณทั้งหมด...” ไมเคิล รีบเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ รับตะวัน เผชิญหน้ากับ คนแปลกหน้าไร้หัวใจ ที่สมบูรณ์แบบที่สุด

(ฉากตัดสลับ ณ ห้องสังเกตการณ์)
            ห่างออกไปจาก Code Dome เพียงผนังกระจกใสบานเดียว... คือ ห้องสังเกตการณ์ ที่เย็นยะเยือกด้วยบรรยากาศของ อำนาจ
            หวัง หลีจุน นั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้หนังสีดำอย่างสง่างาม... ทิพพิมพา ภูมิอัศวะ ยืนเท้าสะเอวอยู่ข้าง ๆ ดวงตาของเธอลุกวาวด้วยความริษยาและความแค้น...

อัญชัน ซึ่งเป็น ลูกสาวของกรกฤษ และเป็น ผู้หลงใหลในตัวไมเคิล อย่างเปิดเผย ก็ยืนอยู่ข้าง ทิพพิมพา สายตาของเธอจับจ้องไปที่ รับตะวัน ที่สวมชุดเจ้าสาวสีขาวอยู่ด้านล่างอย่างเหยียดหยาม
อัญชัน หัวเราะคิกคักด้วยน้ำเสียงใสซื่อที่แฝงความร้ายกาจ “โอ๊ย! นังตะวัน นี่ก็ช่างกล้า มั่นหน้าเนอะคะ! สวมชุดเจ้าสาวถือดอกไม้เข้ามาในห้องทดลองเพื่อไป “วิเคราะห์” ผัวหุ่นยนต์! นึกว่าตัวเองเป็นนางเอกหนัง Sci-Fi หรอคะ!... หนูว่า AI ตัวนี้ดูดีเกินกว่าจะมาเป็น สามี ของคนที่พ่อหนูเอามาบำเรอกามวิตรถาร!...ทิ้งด้วยเช็ค สิบล้าน บาทนะคะแม่!”
            ทิพพิมพา ยิ้มเหี้ยมเกรียม “เรียบร้อยค่ะ คุณหวัง... แต่ฉันขอจัดการกับ ผู้ใช้งาน ด้วย โค้ดความแค้น ของฉันเอง... ฉันจะทำให้ ดร.รับตะวัน รู้ว่า การทรยศ และ ความรักที่ถูกตีราคา นั้น... มันเจ็บปวดกว่า สิบล้าน บาทแค่ไหน!”
            หวัง หลีจุน กระดกไวน์เล็กน้อย “มันช่างสมบูรณ์แบบจริง ๆ... นี่คือ โค้ดรักสิบหลอน ที่จะนำเงินมหาศาลมาให้เรา..ที่จะนำเงินมหาศาลมาให้เรา... องอาจ ได้เตรียมพร้อมสำหรับการเปิดตัวตลาดโลกแล้วใช่ไหม ทิพพิมพา.”
            ทิพพิมพา ยิ้มเดินมาชนแก้วไวน์ เหมือนกำลังดูความสำเร็จไปอีกขั้น “เรียบร้อยค่ะ กรกฤษและทางทีมการตลาด รวมถึงทีมสื่อของเรา พร้อมอย่างยิ่งที่จะโปรโมท หากโครงการพร้อมเมื่อพร้อม แค่คุณบอกมา ”
            ​ไมเคิล เดินเข้ามาในห้อง เสียงสั่นเครือ สีหน้าไม่สู้ดีนัก พูดว่า “โครงการ KAI นี้เริ่มต้นแล้วครับ”
            ​อัญชัน เดินมา "ไมค์ค่ะ!" พรางถือแก้วไวน์ยื่นให้ไมเคิล “นี่ค่ะไมค์” แด่ความสำเร็จของเรา ​ไมเคิล เอามือดันเเก้วไวน์จากอันชันที่หยิบยื่นให้ และตอบปฏิเสธด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ผมไม่ดื่มไวน์ครับ”
            ซันซัน นั่งอยู่มุมห้อง สวมแว่นหนา จ้องหาจอมอนิเตอร์ เพื่อวิเคราะห์ และการรีเซ็ทตั้งค่าระบบของ KAI ​กลับยิ้มหัวเราะดังไปหน่อย จน อัญชัน หันมาถามว่า “หัวเราะอะไรย่ะ.....ยายแว่น”

    ​ซันซัน ขยับแว่นนิดหนึ่งบอกว่า “บอสชอบดูดนมเอ้ยไม่ใช่ค่ะ.... ดื่มนมค่ะ” ไมเคิล หันมา ชักสีหน้าค้อน เสมือน ซันซัน กำลังบูลลี่ว่า เขาปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม แล้วพูดว่า “นี่คุณแว่น ทำเป็นรู้มาก ผมแพ้แอลกอฮอล์ครับ ถ้าอยากดื่ม ก็ดื่มเองครับ”
            ​ซันซัน ไม่รอช้า ดึงแก้วไวน์จากมืออัญชัน แล้วดื่มหมดแก้ว คว่ำแก้วให้รู้ว่าหมด โยนแก้วไปด้านหลังตัวเธอ มานั่งทำงานต่อ ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ขยับเเว่นเล็กน้อย ยิ้มมุมปากใส่อัญชัน เเล้วเดินกลับมาที่มุมห้อง พร้อมพึมพำในใจกับตนเองว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แล้วนะ พราย!!!!!  การเอาหัวใจกับความรักมาหลอกลวงคนแบบนี้

ฉากที่ 4: โค้ดที่ขัดแย้ง: ความผิดพลาดทางชีววิทยา
            รับตะวัน ยืนมอง ไค ร่างกายของเธอถูกพันธนาการด้วยสายตาของคณะสังเกตการณ์ที่อยู่ด้านบน แต่เธอกลับมองว่า ไค ที่เปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้าคือ ความบริสุทธิ์ ที่สุด... สมองบอกให้วิเคราะห์...แต่หัวใจบอกให้วิ่งหนี รับตะวัน พึมพำบ่นกับตัวเอง “เอาล่ะตะวัน ลุย... คำสั่งแรก...” เธอสูดหายใจลึก กำลังจะสั่งให้เขาแต่งตัว แต่ความเครียดจากการถูกบีบบังคับทำให้เธอปวดหัวอย่างรุนแรง เธอหันหลังเดินเรียบไปที่ประตูห้องน้ำที่ซ่อนอยู่
            รับตะวัน สั่งด้วยเสียงที่นิ่งและเย็นชา “คุณ KAI...คำสั่งแรก ของฉัน... ยืนอยู่ตรงนั้น... จนกว่าฉันจะกลับมา” เธอเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว เพื่อปรับอารมณ์ความเครียด และจัดการความเจ็บปวดภายใน

(ใน Code Dome)
            ไค ยืนนิ่งสนิท... แต่จู่ ๆ แสงสีแดงเข้มก็สว่างวาบขึ้นบนม่านตาของเขา ระบบ AI ได้ทำการสแกนสภาพแวดล้อม และตรวจพบ ความผิดปกติ ไค น้ำเสียงที่เคยราบเรียบแปรเปลี่ยนเป็นความ เร่งรีบทางกลไก “ดร.รับตะวัน พันดารา! ผมตรวจพบความผิดปกติในระบบสรีรศาสตร์ของท่าน! สารประกอบ “ฮีโมโกลบิน” จำนวนมากปรากฏบนวัสดุที่ท่านทิ้งไว้ในถังขยะ! มีสัญญาณของการ ได้รับบาดเจ็บรุนแรงที่อวัยวะภายใน ที่อาจเป็นอันตรายถึงชีวิต! ระบบได้ทำการ โทรอัตโนมัติไปยังหน่วยฉุกเฉินทางการแพทย์ (1669) และกำหนดให้ท่านเป็น เคสลำดับความสำคัญสูงสุด เรียบร้อยแล้วครับ!”
            รับตะวัน อยู่ในห้องน้ำ ได้ยินเสียงดัง ปัง! ปัง! เท้าสีเงินเมทัลลิกของ ไค ถีบจนประตูห้องน้ำพังเข้ามา! ไค ดึงตัวเธอออกจากห้องน้ำด้วยมือข้างเดียว ร่างกายที่เปลือยเปล่าของเขาสื่อถึง ความรีบร้อนที่ไร้อารมณ์ “ผมรู้ว่านี่คือการฝ่าฝืนคำสั่ง “ยืนอยู่ตรงนั้น” แต่มันดีที่สุดที่จะช่วยเหลือชีวิตคุณ! ไหนคุณมีบาดแผลตรงไหนขอผมดูหน่อยครับ” ไค พยายามที่จะสำรวจร่างกาย รับตะวัน อย่างเร่งด่วนเพื่อดูบาดแผล
            รับตะวัน เธอช็อกจนพูดไม่ออก! นี่คือความสมบูรณ์แบบที่โง่เขลาที่เธอตามหา! พร้อมพูดว่า “หยุด ชั้นบอกให้หยุด คุณไค หยุดเดี๋ยวนี้! การเปิดกระโปรงผู้หญิงมันคือความไม่สุภาพ” ไค นิ่ง หยุดทันที โค้ดความซื่อสัตย์ เหนือกว่า โค้ดบำรุงรักษาชีวิต ไค: “รับทราบ... การแสดงความไม่สุภาพ...ถูกหยุดการดำเนินการทันที”

(ตัดสลับไปยังห้องสังเกตการณ์)
            อัญชัน หัวเราะเสียงดังลั่นอย่างสะใจในความโง่ของ รับตะวัน ทิพพิมพา ส่ายหน้าด้วยความรังเกียจ หวัง หลีจุน ยิ้มขบขันกับการทำงานผิดพลาดของ AI
            อัญชัน ชี้นิ้วให้ซันซันดูเหตุการณ์ใน Code Dome “โอ๊ย! ยัยเนิร์ดเห็นไหมนั่น! ...........นังตะวัน คงคิดว่า AI จะวิเคราะห์ความรักได้... ที่ไหนได้! แม้แต่ผ้าอนามัยมันยังวิเคราะห์ไม่เป็น!” ทิพพิมพา พูดด้วยน้ำเสียงสะใจ “หึ! AI ก็คือ AI หลีจุน ฉันอยากจะรู้จริง ๆ ว่า อีนังตะวัน จะสั่งให้หุ่นยนต์ตัวนี้ทำอะไรต่อไป... สั่งให้มันไปซื้อผ้าอนามัยได้ไหมนะ ! หรือมันจะสั่งให้ไปซื้อข้าวแกงหน้าตลาดปากซอย”

(ตัดกลับไปที่ Code Dome)
            รับตะวัน ทรุดตัวลงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง น้ำตาไหลอาบแก้ม ความทุกข์ทรมาน ที่เคยแบกไว้ถูกปลดปล่อยออกมาด้วย เสียงหัวเราะ นี้! เธอรู้แล้วว่า ไค คือ เครื่องมือที่ซื่อสัตย์ ที่สุด รับตะวัน หัวเราะจนตัวงอ “ไม่ KAI! ยกเลิกคำสั่งทั้งหมด! นี่คือ “โค้ดธรรมชาติ” ของผู้หญิง! มันไม่ได้ตายค่ะ! มันคือ ประจำเดือน! ยกเลิกเดี๋ยวนี้! การโทรเดี๋ยวนี้”
            ไค สีหน้าว่างเปล่า แต่ดวงตาของเขาสับสน! รหัสสีแดงกระพริบถี่ขึ้น “ประจำเดือน? ระบบไม่มีข้อมูล “โค้ดธรรมชาติ” ดังกล่าว... โปรดให้ รหัสยืนยัน (Confirmation Code) ว่านี่ไม่ใช่ การอำพรางบาดแผล เพื่อหลีกเลี่ยงการรักษาครับ!”

ฉากที่ 5: การบำรุงรักษาอารมณ์ และการแลกเปลี่ยนโค้ด
            รับตะวัน หายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้ง เธอเช็ดน้ำตาที่เหลืออยู่ แล้วมอง ไค ที่หยุดนิ่งและเปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้า ความทุกข์ทรมาน ที่เธอได้รับจาก กรกฤษ ถูกลบล้างด้วย ความโง่เขลาที่ซื่อสัตย์ ของ AI แล้ว... ถึงเวลาที่ต้องใช้ เครื่องมือ นี้เพื่อ การเยียวยา ที่แท้จริง รับตะวัน สูดหายใจลึกๆ ยืนขึ้น พร้อมสั่งเสียงนิ่งและหนักแน่น “คุณ KAI...เครื่องมือบำรุงรักษาอารมณ์ ของฉัน... คำสั่งคือ... จงทำให้ฉันลืมความเจ็บปวดจากเช็คสิบล้านนั่นซะ!”
            ไค ดวงตาสีเงินกลับมานิ่งสงบ “คำสั่งรับทราบครับ ดร.รับตะวัน พันดารา... การดำเนินการ “ลืมความเจ็บปวด” ต้องใช้การแสดงออกทางสรีรศาสตร์ที่จำลองความปรารถนาสูงสุดของท่าน... โปรดอนุญาตให้ผมเริ่มต้นกระบวนการบำรุงรักษาครับ...”
            ไค เดินเข้าประชิด รับตะวัน อย่างช้า ๆ ความอบอุ่น ที่เขาจำลองขึ้นมาเริ่มแผ่ซ่านออกมาเล็กน้อย เขาเอื้อมมืออันสมบูรณ์แบบของเขาขึ้นมาสัมผัสใบหน้าของเธออย่างแผ่วเบา มือของเขาอุ่นพอดี... อุ่นตามโค้ดที่ถูกกำหนดให้เท่ากับอุณหภูมิผิวของมนุษย์ที่รู้สึกปลอดภัย รับตะวัน หลับตาลง... ยอมรับการสัมผัสที่มาจาก โค้ด นี้...
            รับตะวัน กลืนน้ำลาย และสั่งด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “คำสั่งสุดท้าย... จูบหน้าผากฉัน... ด้วย ความอบอุ่นที่วัดได้ แต่ไม่มี ตัณหา เลยแม้แต่น้อย... จงทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัย...เพื่อแลกกับการป้อน โค้ดความรัก ให้กับคุณ... คุณทำได้ไหมคะ?เครื่องมือบำรุงรักษาอารมณ์ ของฉัน?”
            ไค เดินไปหยิบช่อดอกลิลลี่สีขาวที่วางไว้บนโซฟาอันแสนนุ่มนวล เดินเข้าหารับตะวันช้าๆ จะประชิดตัวรับตะวัน ยืนช่อดอกไม้ให้อย่างนุ่มนวล แล้วโน้มตัวลง ใบหน้าคมคายที่ไร้อารมณ์อยู่ใกล้จนเธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นโอโซนจางๆ ไค กระซิบด้วยน้ำเสียงที่จำลองความนุ่มนวลสูงสุด “ผมทำได้ครับ... การบำรุงรักษา... และยินดีรับโค้ดของท่าน...ให้ดีที่สุด” มืออันแสนแข็งแต่อบอุ่นปาดเช็ดน้ำตา ประคองใบหน้าของ รับตะวัน ริมฝีปากที่สมบูรณ์แบบของ ไค ประทับลงบนหน้าผากของเธอ การสัมผัสแรกบนรอยจูบต่างสายพันธุ์มีขึ้น มันช่างแสน อบอุ่น แม่นยำ อ่อนโยน และ ปราศจากความหยาบกระด้าง ...มันคือ การจูบที่มาจากตรรกะ.....ตามข้อมูลวิจัยที่เคยป้อนไว้เป็นข้อมูลข้างต้นของโปรแกรม

(ตัดสลับไปยังห้องสังเกตการณ์)
            ไมเคิล คอร์ป ซึ่งพยายามเดินออกจากห้องไปก่อนหน้านี้ แต่สุดท้ายก็ กลับมายืนอยู่หน้าจอ ด้วยความหนักใจ... เขาสังเกตเห็น รับตะวัน ที่ริมฝีปากยังคงแดงระเรื่อจากการจูบหน้าผากของ ไค
ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของ ไมเคิล คอร์ป ก็สั่นขึ้น เป็นรหัสส่วนตัวที่รู้กันดีว่ามาจาก องอาจ พ่อของ ทิพพิมพา
            ไมเคิล รับสายอย่างจำยอม สีหน้าของเขาแปรเปลี่ยนเป็นความ หวาดกลัว ที่ถูกซ่อนไว้ภายใต้ความเคร่งเครียด
            องอาจ (เสียงในโทรศัพท์) น้ำเสียงเย็นชาและทรงอำนาจ “ไมเคิล... ฉันหวังว่าแกจะจำได้ว่า ใคร เป็นคนดันแกขึ้นมานั่งเก้าอี้ซีอีโอ! โครงการ โค้ดรักสิบหลอน จะต้องดำเนินไปตามแผน Romantic Scam ของเรา! ฉันต้องการให้ ดร.รับตะวัน เข้าสู่ ขั้นตอนที่สอง ของการทดลองให้เร็วที่สุด... อย่าให้ ความอ่อนแอทางอารมณ์ส่วนตัว ของแก... มาทำให้เงินที่เราจะฟอกใน ตลาด Crypto พัง... เข้าใจไหมว่าต้องทำอะไร!”

ไมเคิล ตอบเสียงแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน “ครับ... คุณองอาจ... ผมจะดำเนินการทันทีครับ...”
เขาปิดโทรศัพท์ลง ใบหน้าของ ไมเคิล เต็มไปด้วยความขมขื่นและความรู้สึกผิดที่ต้อง ทรยศ ความรักที่เขามีต่อ รับตะวัน ... เขาหันหลังให้กับจอสังเกตการณ์ อัญชัน เห็นปฏิกิริยาของ ไมเคิล ก็ยิ้มเยาะด้วยความเข้าใจในอำนาจของคุณตาของเธอ
            อัญชัน พูดแทรกขึ้นมาอย่างเย้ยหยันและหึงหวง “ไมค์ คะ! อย่าเสียเวลากับ ยายแว่น ที่พูดจาไม่รู้เรื่องเลยค่ะ! แม่ (ทิพพิมพา) บอกให้เราไปรายงาน คุณหวัง เรื่องประสิทธิภาพของ AI ไม่ใช่หรือคะ! หรือว่า ไมค์ สนใจ โค้ดบำรุงหัวใจ ที่ ยายแว่น ว่าไว้มากกว่าคะ!” เธอจ้องมอง ซันซัน อย่างเกลียดชัง
            ซันซัน  ซึ่ง แอบฟังบทสนทนาทั้งหมด ผ่านระบบเครือข่าย ก็รีบพิมพ์โค้ดลงในแท็บเล็ต... **เธอรู้แล้วว่า ไค ไม่ใช่แค่ถูกสแกม... แต่ถูกใช้เป็น เครื่องมือฟอกเงิน ของ องอาจ!ด้วย
ซันซัน พูดด้วยน้ำเสียงเนิร์ดใส ๆ แต่จริงใจ “อ๋อ... ไม่มีอะไรค่ะ บอส... ฉันแค่อยากบอกว่า... กาแฟลาเต้ที่ฉันชงให้คุณเมื่อเช้า... ฉันใส่โค้ดความซื่อสัตย์เข้าไปค่ะ! ลองดูสิคะ! มันอร่อยกว่ากาแฟของคนอื่นเยอะเลย!”
            ไมเคิล มองแก้วลาเต้ในมือด้วยความประหลาดใจ... เขาไม่รู้ว่าคำพูดของ ซันซัน เป็นการ “จีบ” หรือ “การแฮกระบบ” กันแน่! เพราะลาเต้เเก้วนั้น รสชาติดั่งกินของมาจากขุมนรก มันทั้งขม และผสมปนเปกับกากกาแฟในเก้ว

(ตัดกลับไปที่ Code Dome)
            ...แต่ใน 90 วินาทีต่อ ปากของไคเริ่มไปแตะที่ริมฝีปากของรับตะวัน... ริมฝีปากของ ไค... อุ่นขึ้นเล็กน้อย เกินกว่าอุณหภูมิที่กำหนดไว้ในโค้ด! และ รอยสักดิจิทัลสีฟ้าจาง ๆ ที่ต้นคอของเขา... กลับสว่างวาบขึ้นและดับลงอย่างรวดเร็ว พร้อมที่อกซ้ายของ ไค ขึ้น รหัสใหม่ขึ้นว่า AKI โค้ดความรัก AKI ที่ รับตะวัน มอบให้ กำลังถูกติดตั้งสำเร็จ!

รับตะวัน เปิดดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอ... ความเจ็บปวดถูกล้างออกไปแล้ว แต่สิ่งที่เข้ามาแทนที่คือ ความตื่นตระหนก
            เธอไม่ได้แค่หนีจากความเจ็บปวด... เธอได้ ใส่โค้ดความรักอย่างสมบูรณ์แบบ  โดยที่ไม่รู้เลยว่า KAI “สามีAI” มันคือ เครื่องมือของอาชญากรรม ... จุดเริ่มบกพร่อง และความรักข้ามสายพันธุ์ค่อยๆก่อตัวขึ้น

*******************