โศกนาฏกรรมของลูก ๆ อัจฉริยะด้านฟิสิกส์ผู้ยิ่งใหญ่ของโลก ที่ประวัติศาสตร์ไม่ค่อยอยากจะพูดถึง

เมื่อครู่นี้ดิฉันได้อ่านบทความหนึ่ง ว่าด้วยโศกนาฏกรรมของลูกๆ อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกสะเทือนใจ จึงอยากนำมาเล่าต่อเพื่อแบ่งปันข้อคิดค่ะ

ช่วงเย็นวันนี้ดิฉันได้มีโอกาสอ่านบทความเกี่ยวกับ “ชีวิตครอบครัวของอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์” อัจฉริยะฟิสิกส์ผู้ยิ่งใหญ่ของโลก ซึ่งโดยปกติแล้วเวลาพูดถึงชื่อของท่าน เราก็มักจะนึกถึงผลงานทางวิทยาศาสตร์อันทรงคุณค่า แต่แทบไม่เคยมีใครพูดถึงชีวิตครอบครัวของเขาเลย ทั้งที่ความจริงนั้นเต็มไปด้วยเรื่องน่าเศร้าและชวนให้คิดตามอย่างมาก

บทความบอกเล่าเรื่องราวของลูกทั้งสามคนของไอน์สไตน์ ซึ่งแต่ละคนต่างมีชะตากรรมที่น่าเวทนา

ลูกสาวคนแรก “ลีเซิร์ล” หายไปจากประวัติศาสตร์แทบไม่เหลือร่องรอย เชื่อว่าอาจจากไปตั้งแต่อายุยังน้อย
ลูกชายคนโต “ฮันส์ อัลเบิร์ต” แม้จะเป็นวิศวกรที่ประสบความสำเร็จและได้รับการยกย่องในแวดวงของตนเอง แต่กลับรู้สึกลึกๆ ว่าไม่เคยได้รับการยอมรับจากบิดา
ส่วนลูกชายคนเล็ก “เอดูอาร์ด” มีความสามารถด้านดนตรีและสนใจจิตเวชศาสตร์ แต่โชคร้ายที่ป่วยเป็นโรคจิตเภท ต้องใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในโรงพยาบาลจิตเวช และเสียชีวิตอย่างโดดเดี่ยว

เมื่ออ่านไปจนจบ ดิฉันรู้สึกได้ว่าความอัจฉริยะของคนหนึ่งคน บางครั้งก็มีราคาที่คนรอบข้างต้องจ่ายโดยไม่รู้ตัว ทั้งภรรยาที่ต้องรับภาระหนักอึ้ง ลูกที่เติบโตในเงาของความคาดหวัง และบ้านที่ขาดความอบอุ่นทางใจ

บทความนี้ทำให้ดิฉันฉุกคิดว่า
ความสำเร็จยิ่งใหญ่เพียงใด ก็อาจไม่สำคัญเท่าความอบอุ่นในครอบครัว
มนุษย์ทุกคน ไม่ว่าจะเก่งกาจเพียงไหน ล้วนต้องการการโอบอุ้มทางใจจากคนใกล้ชิดทั้งนั้น