แม่เลี้ยงเดี่ยวขายน้ำตาขวดละเกือบ2หมื่น หาทุนคริสต์มาส แฟนคลับชายแห่ซื้อ

ลิซ ริเวอร์ คุณแม่ลูกสี่วัย 44 ปีในแถบมิดเวสต์ของอเมริกา เลี้ยงฉลองคริสต์มาสของครอบครัวด้วยรายได้สุดแปลกจากการขาย "ขวดน้ำตา" บรรจุขวดของเธอเอง ซึ่งราคาขวดละ 600 ดอลลาร์สหรัฐ (ประมาณ 19,200 บาท) เธอมีออเดอร์ล้นหลามและลูกค้าของเธอส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย

เดลีสตาร์รายงานว่า ลิซกล่าวว่าเธอบริหารแพลตฟอร์มคอนเทนต์สำหรับผู้ใหญ่มาเป็นเวลานานแล้ว โดยเริ่มต้นจากวิดีโอที่ออกแบบเองเมื่อ 21 ปีก่อน ต่อมาเธอเกิดแรงบันดาลใจอย่างกะทันหันและเริ่มขายน้ำตาที่เก็บสะสมไว้ระหว่างร้องไห้ จนเปิดตัวบริการที่ออกแบบเอง เธอหัวเราะและกล่าวว่า "ฉันมักจะร้องไห้อยู่เสมอ แต่ตอนนี้ฉันแค่เปลี่ยนมันให้กลายเป็นรายได้"

เธอบอกว่า "ขวดน้ำตา" เหล่านี้ส่วนใหญ่ทำขึ้นเพื่อแฟนพันธุ์แท้ และในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามียอดขายมากกว่า 100 ขวด เธอยังวางแผนที่จะเปิดตัว "จี้ห้อยสร้อยคอ" เวอร์ชั่นมินิ เพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้าที่หลากหลายอีกด้วย

รายได้นี้ทำให้เธอสามารถเตรียมของขวัญคริสต์มาสและงานสังสรรค์ในครอบครัวได้เร็วขึ้น

ลิซกลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวตอนอายุ 23 ปี และเลือกทำงานในอุตสาหกรรมเนื้อหาสำหรับผู้ใหญ่เพื่อเลี้ยงดูลูกๆ ปัจจุบันลูกๆ ทั้งสี่คนของเธออายุ 29, 28, 23 และ 17 ปี ลูกๆ บางคนของเธอรู้จักงานของเธอและคิดว่างานประเภทนี้มีความยืดหยุ่นมากกว่า เธอยังกล่าวอีกว่าผู้หญิงหลายคนในครอบครัวของเธอทำงานในอุตสาหกรรมที่คล้ายคลึงกัน ตัวอย่างเช่น ป้าของเธอเป็นนักเต้นระบำเปลื้องผ้า ส่วนแม่ของเธอเป็นนางแบบแนวเฟติช (Fetish model) วัฒนธรรมครอบครัวของเธอยอมรับเรื่องนี้

นอกจากขวดน้ำตาแล้ว ลิซยังรับงานพิเศษอีกมากมาย เช่น ขายกระดาษทิชชู่ใช้แล้ว หมอน ถุงเท้าเก่า และรองเท้าที่ชำรุด เธอยังถ่ายทำ "วิดีโอร้องไห้ล้วนๆ" ซึ่งเธอจะร้องไห้และสวมใส่เสื้อผ้าตามคำขอของผู้ชมตลอดการถ่ายทำ เธอยังถูกถามว่าสามารถขอซื้อของที่เปียกน้ำตาเธอได้หรือไม่

แม้จะเลือกเส้นทางอาชีพที่ค่อนข้างแปลก แต่ลิซก็ย้ำว่าเธอรักชีวิตปัจจุบันของเธอมาก “งานนี้ทำให้ฉันมีอิสระและมีพื้นที่สร้างสรรค์อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน และฉันสามารถใช้เวลากับครอบครัวได้มากขึ้น” เธอกล่าวว่าทั้งครอบครัวจะฉลองคริสต์มาสล่วงหน้าในปีนี้ ทำอาหารด้วยกัน ดูหนังเรื่อง “White Christmas” และเธอยังเย็บถุงเท้าสักหลาดด้วยมือให้ญาติๆ แต่ละคนอีกด้วย “ซึ่งเป็นประเพณีที่สืบทอดกันมาจากปู่ย่าตายายของฉัน” ลิซกล่าวอย่างภาคภูมิใจว่า “ฉันไม่เคยเสียใจกับเส้นทางนี้เลย นี่คือวิธีที่ฉันใช้ชีวิต”