ครูสาว...แต่งตัวหวือหวากระโปรงสั้นเหนือเข่า

>ครูสาวจบหมาดๆแต่งตัวหวือหวากระโปรงสั้นเหนือเข่ามาสอนเป็นประจำ
>
>วันนึงเธอเข้าสอนตามปกติ แต่เนื้อหาที่ต้องขึ้นกระดานมันมากเหลือเกิน
>
>เธอก็เลยต้องเขย่งเขียนบนที่ว่าด้านบนของกระดานดำ
>
>ทันใดนั้นมีเสียงเป่าปากเป๊ยวจากด้านหลัง
>ครูสาวหันไปเห็นเด็กผู้ชายคนนึง
>
>นั่งหัวเราะแบบกลั้นไม่อยู่
>
>"เธอหัวเราะทำไมนายวิชัย" ครูสาวถามอย่างหงุดหงิด
>
>"เอ้อ... ผมเห็นจักกะแร้ของครูครับ" ด.ช.วิชัยตอบ
>
>"เธอออกไปได้เลย เธอถูกพักการเรียน 3 วัน" ครูสาวลงโทษอย่างหงุดหงิด
>
>ครูสาวหันกลับไปเขียนต่อสักพัก
>เมื่อเธอเขย่งเหยียดอีกก็มีเสียงเป่าปากเปี๊ยวอีก
>
>คราวนี้มีหลายเสียงและดังกว่าเดิม
>
>"คนไหนเป่าปากหา..." ครูสาวตาขวาง "ว่าไงนายสมชาย เธอเป่าปากทำไม"
>
>นายสมชายที่เก็บอาการไม่อยู่กลายเป็นเป้า
>
>"เอ้อ... ผมเห็นกางเกงในครูโผล่ออกมาครับ" สมชายตอบเสียงอ่อย
>
>"พวกเธอนี่เหลือขอจริงๆ" ครูสาวยัวะจัด "เธอออกไปได้เลย
>เธอถูกพักการเรียนเดือนนึง"
>
>ครูสาวหันกลับไปเขียนกระดานต่ออย่างโมโหจัด แต่ก็เจ้ากรรมอีกนั่นแหละ
>
>การแต่งตัวแบบมีปัญหาของเธอมันคือต้นเหตุที่แท้จริงของสถานการณ์นี้
>
>และมันก็ยังไม่ได้ถูกแก้อยู่ดี
>ดังนั้นเมื่อเธอเหยียดสุดตัวอีกครั้งคราวนี้
>
>เสียงเป่าปากกันเปี๊ยวป๊าวลั่นห=E
>9อง แต่เมื่อเธอหันไปเธอก็พบแต่ความเงียบ
>
>จนกระทั่งเด็กผู้ชายคนนึงกลั้นหัวเราะไม่ไหว
>
>"นายโสภณ บอกมาซิว่าหัวเราะทำไม"
>
>ด.ช.โสภณไม่พูดไม่จา ก้มหน้าเก็บของแล้วเดินออกจากห้องทันที
>
>"จะไปไหนหา... ตอบชั้นมาก่อนว่าเธอเห็นอะไร" ครูสาวไล่บด
>
>"ผมไม่อยากจะพูดหรอกครับ" โสภณตอบ
>"แต่เชื่อเถอะไอ้ที่ผมเห็นน่ะมันพอจะทำให้
>
>ผมถูกไล่ออกจากโรงเรียนแน่ๆ!"
>