นิยายเรื่อง น้ำมันราดไฟ บทที่ 1 / 3

เสร็จธุระจากห้องของขวัญรุ้ง ปรีญาณินก็มุ่งหน้าไปที่ร้านอาหารซึ่งนัดกับเพื่อนสนิทเอาไว้ มาถึงก็เจอเพื่อนสองคนนั่งรออยู่แล้ว ทีแรกเธอคิดว่าตัวเองจะเป็นคนมาถึงคนสุดท้าย เพราะมัวไปเสียเวลาอยู่ที่ห้องของขวัญรุ้งพอสมควร แต่กลับไม่เป็นแบบนั้นฉัตรชฎาเพื่อนเจ้าของนัดกลับยังไม่ปรากฏตัว 

“แหม นัดกับเพื่อนทีไรต้องแต่งตัวสวยเช้งทุกทีเลยนะยะ” ทันทีที่ปรีญาณินเดินเข้าไปถึง เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มก็เอ่ยแซวทันที 

“เดี๋ยวจะสวยสู้ยายฉัตรไม่ได้น่ะสิ เขาว่าช่วงที่ผู้หญิงจะสวยที่สุด ก็ช่วงได้เป็นหม้ายนี่แหละ”  คนถูกแซวเอ่ยขึ้น

ฉัตรชฎา หรือที่เพื่อนๆ เรียกกันว่า ฉัตร เธอคือหญิงสาวที่ชีวิตพลิกผันหลังจากตัดสินใจกู้เงินไปเรียนต่อต่างประเทศ ความตั้งใจของฉัตรชฎาไม่ใช่ใบปริญญา แต่เป็นโอกาสที่จะได้เจอผู้ชายสักคนที่มีฐานะมากพอจะดึงเธอขึ้นมาจากสังคมที่เธออยู่ และในที่สุดเธอก็ได้ตามที่หวังเมื่อเศรษฐีวัยเกษียณมาติดพันเธอลุ่มหลงถึงขั้นขอแต่งงานจดทะเบียนกันอย่างถูกต้อง 

แต่ไม่นานมานี้เขาก็ได้จากไปอย่างสงบด้วยโรคประจำตัว และอายุของเขาที่แก่ชรามากแล้ว แต่การจากไปของสามีก็ไม่ได้ทำให้ฉัตรชฎาลำบากแม้แต่น้อย เพราะเขาได้ทิ้งมรดกไว้ให้จำนวนมหาศาลชนิดที่ว่าใช้ทั้งชาติก็ไม่หมด

"นั่นใช่ยายฉัตรรึเปล่า แล้วนั่นมากับใครน่ะ" เพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้น เมื่อเห็นใครบางคนลงจากรถที่หน้าร้านรูปร่างคล้ายกับฉัตรชฎาเพื่อนของพวกเธอ ปรีญาณินมองตามสายตาของคนพูด

เธอเห็นสาวสวยผมบลอนด์ทองที่ดูก็รู้ว่ามันเป็นสีที่ถูกย้อม ไม่ใช่สีผมธรรมชาติ ใบหน้าเรียวรูปไข่ ความสวยบนใบหน้าถูกพลางปิดด้วยแว่นตากันแดดสีดำ หุ่นบางระหงสวมชุดเดรสรัดรูปสีดำผ้าลูกไม้ มันทั้งสั้น ทั้งเว้า ทั้งรัดจนดึงดูดสายตาคนในร้านให้มองจ้องไปที่ผู้หญิงคนนั้นคนเดียว เท้าเล็กบนส้นสูง       แบรนด์ดังราคาเหยียบล้านก้าวตรงมาที่โต๊ะของปรีญาณินและเพื่อนๆ นั่นจึงเป็นคำตอบว่าเธอคนนี้คือฉัตรชฎาไม่ผิดแน่

"ขอโทษที่ช้านะ พอดีติดภารกิจนิดหน่อย" สาวสวยที่เพิ่งมาถึงบอกก่อนจะถอดแว่นกันแดดออก แล้วทิ้งบั้นท้ายงอนงามลงนั่งที่เก้าอี้

"ภารกิจที่ว่านี่ เกี่ยวกับผู้ชายที่มาส่งแกเมื่อกี้หรือเปล่ายายฉัตร" เพื่อนคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้น 

"แหม แทนที่จะถามสารทุกข์สุกดิบของฉันสักหน่อย มุ่งเป้าไปหาผู้ชายก่อนเลยนะยะ" 

"ก็ผัวแกเพิ่งจะตายไป ควงหนุ่มหน้าอ่อนแบบนี้ซะแล้ว จะไม่ให้สงสัยได้ยังไง" เพื่อนอีกคนเสริมขึ้น ฉัตรชฎาหัวเราะพลางสั่นศีรษะไปมา เธอนึกตลกกับท่าทางอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนๆ เหลือเกิน

"ใช่เพิ่งจะตาย แต่แกคิดด้วยว่าฉันอดอยากมากี่ปีแล้ว ตอนนี้ตัวเปล่ามีโอกาสแล้วก็ต้องกอบโกยสิ"

"พูดอะไรของแกเนี่ยยายฉัตร แกเป็นผู้หญิงนะ" ปรีญาณินพูดขึ้น ตาก็มองดูรอบๆ กลัวคนอื่นได้ยิน

"แหม ยายกิ่งยังไม่มีผัวยังไม่อายเลย แกน่ะมีผัวคนแรกของกลุ่มเลยนะณิน ทำเป็นหน้าบางไปได้" ฉัตรชฎาหันไปพูดกับเพื่อนสนิทที่สุดของกลุ่ม

"ยายณินหัวโบราณจะตายแกก็รู้" กิ่งนภาเอ่ยขึ้น

"ฉันไม่ได้อายขนาดนั้น แต่แค่กลัวคนอื่นเค้าได้ยินแล้วจะมองแกไม่ดี"

"โอ๊ย สมัยนี้คนเขาก็รู้กันทั้งนั้นว่าไม่ได้มีแต่ผู้หญิงแล้วที่ขายบริการ ผู้ชายก็มียุคนี้มันยุคของความเท่าเทียมย่ะ" ฉัตรชฎาพูดขึ้นอย่างไม่เบาเสียง

"แสดงว่าหนุ่มน้อยเมื่อกี้นี้ก็?"

"อืม ผัวเช่าฟีลแฟนค่ะ" ฉัตรชฎาพูดอย่างภาคภูมิใจ ทุกคนดูจะตื่นเต้นกับเรื่องนี้ มีแค่เพียงปรีญาณินเท่านั้นที่แสดงสีหน้าไม่ดีนัก