เรื่องราวของเด็กชายมัธยม ที่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถไฟ หลังช่วยเด็กสาว ที่เป็นรักแรก

ยังคงถูกพูดถึง ...ถ้าป่านนี้เขายังมีชีวิตอยู่ มันจะดีแค่ไหนนะ ?

เรื่องของเด็กชายมัธยม ที่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถไฟ ในเดือนมีนาคม ปี 2000 และเด็กสาวที่เขาเคยช่วยเหลือ เด็กสาวที่เป็นรักแรก เรื่องของทั้งคู่ถูกนำมาพูดถึงบ่อยครั้ง และทำน้ำตาไหลทุกครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกัน ...

ชินสุเกะ โทมิฮิสะ (อายุ 17 ปี) เสียชีวิตในอุบัติเหตุรถไฟตกรางในสายฮิบิยะเมื่อเดือนมีนาคม ปี 2000

ชินสุเกะ ชอบชกมวยมาก อันที่จริงเขาชอบกีฬาหลายชนิด แต่เพราะชอบมวยสุดก็เลยเลือกเป็นนักมวยของโรงเรียน เขามักไปโรงเรียนแต่เช้ากว่าคนอื่นเพื่อไปซ้อมมวย นั่นทำให้เขาพบกับเด็กนักเรียนหญิงคนนึงที่ถูกลวนลาม ชินสุเกะเข้าไปช่วยปกป้องเธอ อันที่จริงในตอนแรกเขาทำเพราะไม่ชอบเรื่องไม่ดีไม่ถูกต้อง ไม่ว่าจะเพื่อนหรือใครที่เขารู้จัก ชินสุเกะไม่เคยเฉยชาและไม่เข้าไปช่วยเหลือ ผู้หญิงตัวเล็กๆ ขี้กลัวคนนี้ก็เช่นกัน

และก็จะเป็นแบบนี้ทุกๆ เช้า ทั้งคู่เจอกันเวลาเดิม สถานีเดิม และคอยยืนอยู่ใกล้ๆ กันบนรถไฟ เป็นความสัมพันธ์ที่แทบเรียกไม่ได้ว่าเป็นความสัมพันธ์ แต่มันก็อบอุ่น ถึงแม้ตอนจากกันจะไม่ได้ปริปากคุยกันสักคำ แต่ทั้งคู่รับรู้ถึงสิ่งพิเศษเล็กๆ ที่ก่อตัวขึ้นในใจ

ไม่ว่ายังไงก็ต้องรักษาเวลา และถ้าอีกคนมาช้า อีกคนก็จะยังยืนรออยู่ จนกว่าอีกฝ่ายจะมาและขึ้นรถไฟไปเงียบๆ พร้อมกัน

วันนึงในเดือนมีนาคม ชินสุเกะขึ้นรถไฟช้ากว่าทุกวัน และรถไฟที่ชินสุเกะขึ้นก็ประสบอุบัติเหตุ ทำให้มีคนเสียชีวิต 5 คน บาดเจ็บอีก 60 กว่าคน ชินสุเกะคือหนึ่งในผู้เสียชีวิต

ทั้งรูปและชื่อเขาที่เป็นข่าวอยู่หน้าจอทีวี ไม่มีทางที่เด็กผู้หญิงจะจำไม่ได้ ก็เป็นคนที่เจอกันทุกเช้านี่นา แค่เช้าเดียวที่ไม่ได้เจอกลับพรากเขาไปตลอดกาล

ในตอนนั้นเด็กสาวไม่ยอมรับว่ามันเป็นเรื่องจริง เธอยังคงรักษาเวลาและรีบไปที่สถานีรถไฟเวลาเดิม และคอยมองหาเขา แต่ไม่ว่ากี่ครั้งเธอก็ไม่เจอชินสุเกะอีกแล้ว ต่อเมื่อตระหนักว่าทุกอย่างคือเรื่องจริง มันไม่ใช่ความฝัน ชินสุเกะตายแล้วจริงๆ เธอจึงร้องไห้มากมายอย่างที่ไม่เคยมาก่อน

เธอทำอะไรไม่ได้ แค่คุยกันสักครั้งก็ยังไม่เคย แต่กลับจำความอบอุ่นตอนที่มีเขายืนอยู่ด้านหลังได้ เธอจะปลอดภัยตราบใดที่มีเขายืนอยู่ข้างหลังคอยปกป้อง " มีเรื่องอยากชวนคุยมากมาย อยากขอบคุณที่คอยดูแล อยากจะบอกว่าชอบมากๆ แต่ทำไม่ได้อีกต่อไปแล้ว แม้แต่รูปก็ยังไม่มีทำได้แค่ตัดมาจากหน้าข่าวในหนังสือพิมพ์ "

เพราะว่าอยากจะขอบคุณความใจดีที่เขามีให้ เธอจึงตัดสินใจส่งจดหมายข้อความเพื่อขอบคุณและสารภาพรักไปหาชินสุเกะที่ไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว จดหมายถูกส่งไปที่ชมรมต่อยมวย และมันอยู่ที่นั่นเป็นเวลากว่า 20 กว่าปี ที่จะมีคนพบเจอและนำมันไปส่งให้ครอบครัวของชินสุเกะ เป็นการเดินทางอันยาวนาน จดหมายถูกส่งในปี 2000 แต่สุดท้ายจดหมายก็ถูกส่งให้กับแม่ของชินสุเกะ ในปี 2020

ตอนที่เปิดอ่าน แม่ก็ร้องไห้ ภาพความทรงจำต่างๆ ของชินสุเกะย้อนกลับมาอีกครั้ง ลูกชายที่อ่อนโยน ลูกชายที่มีความรักเล็กๆ ถ้าเค้ายังอยู่ เค้าอาจจะได้คบกับเธอเป็นแฟน เรื่องราวต่อจากนั้นจะเป็นยังไง ชีวิตต่อจากนั้นจะเป็นยังไง แม่ทำได้แค่ร้องไห้เมื่อนึกถึง

สำหรับสาวน้อยคนนั้น แม้ผ่านไป 20 ปี แต่ชินสุเกะยังคงอยู่ในใจในฐานะรักแรกของหัวใจ เธอตอนนี้ไม่ใช่เด็กสาวขี้กลัวคนนั้นอีกแล้ว ตอนนี้เธอเป็นแม่ของเด็กชายวัย 5 ขวบ เธอมักจะบอกลูกชายว่า " ฮีโร่นะ มีจริงนะ ครั้งนึงแม่เคยได้พบกับเขา "

ฮีโร่ บางทีก็ไม่ใช่คนที่มีผ้าคลุม หรือทำเรื่องใหญ่ๆ แค่ใครสักคนที่ช่วยเหลือเราในเวลาที่เราต้องการ คนคนนั้นก็เป็นฮีโร่ของเราแล้วแหละ