แม่บ้านรสแซ่บ (เป็นไข้ต้องฉีดยา)

 

สามารถเข้าอ่านนิยายต่อได้ตามลิงค์นี้เลยนะคะ -  https://www.tunwalai.com/story/770962

เข้าซื้อนิยาย(แม่บ้านรสแซ่บ)  -  https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTA5NTcwOSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI4MzY5NSI7fQ

ฝากเพจไว้ให้ติดตาม - https://www.facebook.com/ebook1980online.

อ่านต่อได้ที่ https://board.postjung.com/1532973

 

(เป็นไข้ต้องฉีดยา)

 

ขวัญฤทัยเดินโซซัดโซเซออกมาเตรียมอาหารเช้าให้กับเจ้านายหนุ่ม เธอรู้สึกว่าร่างกายมันหนักอึ้ง ศีรษะก็ปวดตุบๆ หากก็ฝืนทนทำงานด้วยไม่อยากให้อาการป่วยนี้มากระทบกับความรับผิดชอบ

ออสติน โคล แต่งตัวเนี้ยบหล่อเหลาเดินลงมาจากชั้นบน เขาปรายตามองหาสาวใช้คนงาม เห็นเจ้าหล่อนป้วนเปี้ยนอยู่แถวโต๊ะอาหาร เขาก้มต่ำมองบั้นท้ายงอนงามขับเคลื่อนจังหวะเนิบนาบ น้ำลายเขาก็ชักเริ่มสอ

ยอมรับเมื่อคืนเขาเมาแต่ไม่ถึงกับจำสิ่งที่กระทำกับขวัญฤทัยไม่ได้ ถึงจะขัดใจอยู่ไม่น้อยที่ขวัญฤทัยขัดขืนไม่ให้เขาทำในสิ่งที่อยากทำ ตอนสติไม่ครบสมบูรณ์เขาก็รู้สึกโมโหนั่นแหละ คู่นอนของเขาไม่เคยขัดใจ เขาอยากได้ความสุขท่วงท่าไหนหรือรูหน้ารูหลังเจ้าหล่อนเหล่านั้นล้วนกระตือรือร้นปรนเปรอบำเรอให้เขามีความสุขเสมอ 

 พอได้นอนหลับสักตื่น ใช้น้ำเย็นๆราดศีรษะ สติจึงกลับมาครบถ้วนเขาก็หายโมโห เข้าใจได้ว่าขวัญฤทัยยังใหม่กับเรื่องทำนองนี้ เอาไว้เขาค่อยสอน ค่อยกล่อมให้เจ้าหล่อนโอนอ่อนวันหลังก็ได้นี่นา

ไม่เห็นต้องรีบร้อนเอาแต่ได้สักหน่อย...

เจ้านายหนุ่มย่องเดินมาเงียบกริบ ไม่ให้คนกำลังขะมักเขม้นกับการเตรียมอาหารเช้ารู้ตัว เขาวางเสือสูทพาดไว้บนเก้าอี้ก่อนถึงโต๊ะอาหาร คลี่ยิ้มหวานให้กับเรือนร่างอรชรอ้อนแอ้น ขอเขาชื่นใจก่อนเข้าประชุมตอนเช้าสักหน่อยเถอะ...

ร่างหนาสวมกอดจากด้านหลัง กระไอร้อนจากกายสาวทำให้ออสตินนิ่วหน้า เขารีบหมุนตัวสาวเจ้าให้หันมาเผชิญหน้า สีหน้าเขาดูตกใจละล่ำละลักถามถึงอาการ

“ขวัญไม่สบายหรือเปล่า...ทำไมตัวถึงร้อนจี๋ แล้วหน้าก็ซีดจนขาวมากด้วย”

ขวัญฤทัยที่ตกใจในตอนแรก จู่ๆก็ถูกเขาสวมกอด แต่เธอไม่มีเรี่ยวแรงจะส่งเสียงร้องอุทาน มีเพียงสีหน้าตื่นตระหนกแล้วค่อยๆคลายลงพอรู้ว่าเป็นเจ้านายนั่นเอง

 เธอรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัวอาจเป็นเพราะถูกพิษไข้เล่นงานอย่างหนัก คิดว่าเตรียมอาหารเช้าให้เจ้านายเสร็จจะรีบเข้าไปนอนพักในห้อง ได้นอนสักงีบอาการน่าจะพอทุเลา ค่อยออกมาทำงานที่เหลือ

 “เหมือนจะเป็นไข้ค่ะ...”

“กินยาหรือยัง...”

 เขาถามอย่างห่วงใย ดันร่างงามให้นั่งแหมะลงบนเก้าอี้ เพียงแค่ก้นแตะโดนพื้นเก้าอี้ขวัญฤทัยก็สะดุ้งโหยง เธอซูดปาก ตวัดสายตาตัดพ้อต่อว่าที่เธอมีสภาพสะบักสะบอมก็มาจากเขาไม่ใช่หรือ...

“เป็นอะไร?...”

“เจ็บค่ะ!...”

 ที่เจ็บเธอหมายถึงก้น ออสตินนิ่วหน้าสงสัย นี่เขาทำให้หญิงสาวเจ็บถึงเพียงนี้เชียวหรือ ต้องโทษความเอาแต่ใจของตัวเอง ก็มันอยากลองของแปลกใหม่เลยไม่ทันคิดใคร่ครวญ ขวัญฤทัยยังบอบบาง ไม่ทนทานพอให้เขาตักตวงได้เต็มที่ ยิ่งพอเขาตกอยู่ในอาการเมาความเอาแต่ใจก็ยิ่งเพิ่มทวีคูณ ดีหน่อยที่เขายังไม่สอดพรวดใส่เข้าไปทั้งยวง

“ขอโทษที...เมื่อคืนฉันคงเมาหนักไปหน่อย”

เขาเอ่ยคำขอโทษออกมาเสียงอ่อนรู้สึกตัวว่าเขาผิดจริง

“มานี่...ขอดูสักหน่อย เป็นมากแค่ไหน จะถึงขั้นฉีกหรือเปล่า?”

ขวัญฤทัยยังไม่ทันตั้งตัวเขาบอกปุ๊บก็จับเธอลุกขึ้นแล้วอุ้มมาวางพาดไว้ยังโต๊ะอาหารอีกด้าน เขาจับเธอนอนคว่ำหน้านาบลงกับพื้นรูดกางเกงขายาวของเธอลงกองไว้ตรงข้อเท้า

“เจ้านายจะทำอะไร? ปล่อยขวัญนะ ขวัญยังเจ็บอยู่...”

ขวัญฤทัยร้องเสียงหลง เธอเหลียวใบหน้าตื่นตระหนกมองคนกำลังโน้มใบหน้าเข้าหาก้นขาวๆ เขาเลียกลีบปากทำท่าคล้ายอยากจะฟัดก้นเธอซะอย่างนั้น ออสติน โคล แตะฝ่ามือกับแก้มก้นนุ่มเพ่งมองบริเวณร่องรูจีบ เขาก็เห็นว่ามันแดงแจ๋ดูน่าสงสาร ดีไม่ถึงกับฉีกขาดแต่ก็คงระบมจนอักแสบทำให้ขวัญฤทัยมีอาการเป็นไข้

“อยู่เฉยๆเถอะ เดี๋ยวฉันจะทายาให้...”

คนก่อเหตุจึงอยากรับผิดชอบ เอาไว้ค่อยโทรไปเลื่อนประชุมเป็นตอนบ่ายวันนี้ไม่มีวาระพิเศษมีเพียงหัวข้อสรุปเกี่ยวกับงานที่จะจัดขึ้นภายในอาทิตย์หน้า เพราะเห็นว่าธุระตรงนี้สำคัญกว่าออสตินจึงสรุปกับตัวเองง่าย ๆ 

 “ไม่...ไม่ต้องค่ะ ขวัญจัดการเองได้...”

 ปฏิเสธเพราะความกระดากอาย ถึงจะตกเป็นเมียเจ้านายจนเห็นเนื้อหนังมังสากันทุกซอกทุกมุม หากทว่ากับเรื่องนี้มันน่าอายจะตายไปมีอย่างที่ไหนจะให้เขามาวุ่นวายกับพื้นที่ลับ

“อย่าดื้อ...มันอยู่ข้างหลัง ขวัญจะทายาเห็นได้ยังไง”

ออสตินทำเสียงดุ เขากดร่างนุ่มให้นอนคว่ำหน้าลง

“นอนอยู่นิ่งๆห้ามขยับ ถ้ายังไม่อยากเจอของใหญ่แต่เช้า”

  เขาขู่พร้อมกับหายไปหยิบยาทาชนิดเจลที่เก็บอยู่ในตู้แขวนไว้ใกล้บันได เดินย้อนกลับมาที่โต๊ะอาหารสาวใช้คนงามยังคงนอนอยู่ในท่าเดิมตามคำสั่งเขาเป๊ะ ชายหนุ่มจัดการเปิดฝาละเลงยาลงปลายนิ้วเรียวยาว ลากเก้าอี้มานั่งรั้งก้นขาวนุ่มมาไว้ตรงหน้าแล้วลากไล้ปลายนิ้วแต้มยาจนทั่วทั้งรูจีบ

“อืม...อา...อา...อา...”

 ผิวสัมผัสที่ไว้ต่ออารมณ์กระตุกเร้า ขวัญฤทัยครางเสียงระโหยรู้สึกเย็นร่องก้นจนนิ้วเท้าจิกเกร็งลงกับพื้น ร่องสาวตอดขมิบขับพ่นลาวาร้อนๆออกมาเอ่อล้นรูร่อง ก่อนร่างงามจะกระตุกรับสัมผัสจากปลายนิ้วมนที่มันวกลงมาทายาผิดตำแหน่ง

“เจ้านาย...ตรงนั้นไม่ใช่สักหน่อย...”

“แฉะเยิ้มเชียว...ขวัญอยากเหรอ?...” นิ้วคลึงถูกปุ่มกระสัน จมจ่อล้อเล่นอยู่กลางกลีบสวาท คนถามซ่อนแววตาเจ้าเล่ห์ ไหนๆก็ไหนๆ เข้าบริษัทสายหน่อยคงไม่เป็นอะไร นานๆจะทำตัวเกเรสักทีคงไม่มีใครจับผิดหรือสร้างผลกระทบเกี่ยวกับงาน ออสติน โคล กดปลายจมูกดอมดมผิวขาวลออด้านหลัง ซุกไซ้ไปทั่วอย่างคนเอาแต่ใจ

“อืม...เจ้านาย ไม่ไปทำงานหรือคะ?”

ขวัญฤทัยส่ายก้นหนีแรงกดจากใบหน้าหล่อเหลา ใบหน้าเธอแดงก่ำทั้งอายทั้งเสียวซ่าน เขาฟัดจูบแก้มก้น มือไม้เริ่มลากไล้บีบเคล้นไปตามส่วนเว้าส่วนโค้ง ไอ้ที่อยู่ตรงส่วนสงวนก็ทำท่าว่าจะผลุบหายเข้าไปทักทายความร้อนชื้น  ขวัญฤทัยจึงหวั่นใจกลัวว่าเขาจะทำเธอไข้ขึ้น ตัวเธอสั่นรีบยันศีรษะเขาให้เงยขึ้น

“ขวัญกำลังป่วยอยู่ เจ้านายอย่าเพิ่งทำเลยนะคะ...”

“ก็กำลังจะฉีดยาให้นี่ไง...ขวัญจะได้หายเร็วๆ”

อารมณ์พุ่งทะยานมาจนถึงจุดนี้ไม่มีทางหรอกที่เขาจะยอมถอย ต่อให้ความรู้สึกสงสารก็แทบไม่เหลือ เป็นแค่ไข้กินยาไม่กี่ชุดก็คงหาย หรือถ้าขวัญฤทัยอาการหนัก เขาจะพาไปรักษาโรงพยาบาลแพงๆก็ยังได้ ขอแค่ตอนนี้ให้เขาได้ปลดปล่อยใส่เธอก็เป็นพอ  

ออสติน โคลลุกขึ้นพรวด เขาดันเก้าอี้จนมันหงายหลังเสียงดัง

 ขวัญฤทัยผวาสีหน้าเธอหวั่นวิตกกลัวเขาจะรุนแรงเอาแต่ใจเหมือนอย่างเมื่อคืนนี้

ชายหนุ่มกลัดมันรีบปลดเข็มขัดออก รูดซิปกางเกงร่นไว้เพียงครึ่งเข่า ล้วงควักเอาลำอวบออกมาจากกางเกงใน กำแล้วรูดสองสามทีดุ้นเนื้อก็ขยับขยายตัวเหยียดยาวออกจากฟักพร้อมออกรบ ออสตินซูดปากน้ำลายหกตอนยัดดุ้นในมือผ่านทางด้านหลัง กลีบนุ่มของสาวใช้กลืนกินอาวุธเข้าจนเต็มคำ

ขวัญฤทัยไม่มีแรงต่อต้านเขา เพราะเธอนั้นรู้สึกไม่สบายจริงๆ จึงได้เพียงแต่นอนเฉยยอมให้เขาเข้ามาในตัวเธออย่างง่ายดาย ทั้งที่ยังรู้สึกเจ็บ จุกจนหายใจติดขัด

“อ๊ะ...” หูเธอได้ยินเพียงเสียงลมหายใจหนักหน่วงผสมกับเสียงร้องครางอื้ออ้า นอกนั้นสติเธอไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้นปล่อยให้จังหวะการเคลื่อนไหวเป็นไปเองตามธรรมชาติ เสียงครางนั้นดังอยู่ทางด้านหลังตามมาด้วยแรงกระแทกส่งผ่านมาจากหน้าขา เข้ามาบดเบียดอยู่โพรงนุ่มฉ่ำเยิ้ม คว้านลึกแล้วกระทุ้งกระแทกเข้าออกจนร่างสาวเคลื่อนไหวอยู่บนพื้นโต๊ะแข็งกระด้าง ผิวแก้มเสียดสีจนทำให้แสบร้อน ขวัญฤทัยสู้กัดฟันทน

 เขาไม่แตะต้องส่วนอื่นนอกเหนือจากความเป็นเธอ เขาคงไม่มีเวลา และเธอก็เฝ้าภาวนาให้เขาทำเธอให้เสร็จโดยไว ตอนนี้เธอเองก็ย่ำแย่จนไม่มีแม้แต่เสียงร้องคราง เธอยังเจ็บตรงร่องจีบแม้นเขาจะทายาไว้ให้ทว่าแรงสะเทือนจากด้านหน้าส่งผลทำให้มันยังปวดหนุบหนับ...

ออสตินรั้งปลายเสื้อเชิ้ตไว้ด้านหลังระวังไม่ให้มันเปื้อนน้ำรัก อีกมือกดลงตรงเอวคอดส่งบั้นท้ายกระทุ้งเข้าหาอย่างเมามัน หากเวลาไม่เอื้ออำนวยให้เขาแสวงหาความสุขจากกายสาวมากนัก เขาจึงทำได้เพียงส่งตัวเองให้ถึงฝั่ง ปล่อยให้ขวัญฤทัยทรมานจนพูดไม่ออก

“โอ้ว...อร๊ากกกกกก “

เขาเกร็งตัวพ่นน้ำใส่ในตัวหญิงสาว ขยับอีกสองสามทีชายหนุ่มก็ชักเอาดุ้นเนื้ออวบมันวาวจากน้ำรักออกมาจากร่องหลืบแสนคับแน่น ปลายหัวบานตรงส่วนของรูเล็กยังมีน้ำใสไหลปริ่ม เขาจัดการเช็ดด้วยกระดาษทำความสะอาดเก็บฟักอาวุธกลับเข้าที่เดิม ขวัญฤทัยยังนอนตัวอ่อนระทวยหายใจกระชั้นอยู่บนโต๊ะอาหาร ด้านล่างเธอเย็นวาบหากก็ไม่รู้จะจัดการอย่างไรในตอนนี้

“อาหารเช้าวันนี้อร่อยมาก...อย่าลืมกินยา แล้วนอนพักให้มากๆละ ดึกๆค่อยเจอกัน อ้อ...เย็นนี้ฉันมีเลี้ยงคงไม่กลับมากินข้าวเย็นนะ”

ออสตินที่จัดการตัวเองจนเรียบร้อย เขาโน้มตัวลงมาหอมแก้มนุ่มฟอดใหญ่ พูดเอาใจเล็กน้อยก่อนจะฉวยเอาเสื้อสูทพร้อมกระเป๋าทำงานเดินผิวปากออกจากบ้าน ปล่อยให้ขวัญฤทัยปล่อยให้น้ำตารินไหลด้วยอารมณ์น้อยอกน้อยใจอีกจนได้ นี่แค่เพียงไม่กี่วัน ทำไมชีวิตเธอถึงได้รู้สึกเศร้าขนาดนี้นะ...

 

----------------------------------